بررسی آب و حباب در شعر بیدل دهلوی

ابوالمعانی میرزا عبدالقادر بیدل، شاعر بزرگ زبان فارسی است؛ از شاعران محوری و کلیدی، در ردیف سخنورانی چون حافظ، مولانا، سعدی، فردوسی، نظامی و سنایی. او را به نام های متعددی چون ابوالمعانی طوطی هندوستان سلطان اورنگ سخن شاعر آینه ها و ... یاد کرده اند. بیدل عناصر اربعه (آب ، باد ، خاک و آتش) را در شعرش فراوان استفاده نموده است، از آنجا که پرداختن به هر چهار عنصر از حوصله این مقاله خارج است در این مجال به آب و حباب در شعرش می پردازیم که عنصر آب، یکی از مهمترین تصاویر کهن الگویی برای انسان است و پیدایش آن، به عنوان یکی از چهار عنصر اصلی پدید آورنده جهان مادی، بخشی از کهن الگوی آفرینش است بیدل با خطاب قرار دادن آب (شبنم، قطره)، انسان نمودگی و جانداربودن آن را به تصویر میکشد و آب در نگاه شاعر بر مبنای همین اندیشه ها برخوردار از شخصیت گردیده است. در این مقاله به بررسی واژه حباب، آب و مشتقات آن در شعر بیدل دهلوی می پردازیم

Keywords:

بیدل , آب , قطره , دریا , حباب