بررسی چگونگی ختم سخن در غزلیات بیدل دهلوی
Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 368
This Paper With 21 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
OSPL02_153
تاریخ نمایه سازی: 18 اسفند 1397
Abstract:
لازمه ی کلام ادبی و هنرمندانه، بافت و ساختاری منطقی و مستحکم است واز جمله ی شروط این امر، برخوردار بودن سخن از آغاز و انجامی نظام یافته است. این نظام و انسجام که شرط فصاحت و بلاغت است ایجاب می کند که گوینده همان گونه که برای آماده سازی ذهن مخاطب در ارایه ی مطلب تلاش می کند، کلام خود را نیز ناگهانی به پایان نرساند. در غزل های بیدل، شگردهایی خاص برای به پایان رساندن کلام جلب نظر می کند که تکرار شدن و بسامد بالای آنها نشان از آگاهانه و تعمدی بودن دارد. در این نوشتار با روش تحلیلی توصیفی به بررسی و برشمردن پاره ای از این شیوه ها و شگردها پرداخته شده است. آنچه از این بحث حاصل می شود این است که بیدل مقاطع غزل ها را با الفاظ و معانیی همراه کرده است که پایان یافتن سخن را کاملا طبیعی و با مناسبت جلوه می دهد و علاوه بر آن، در عین حفظ استقلال ظاهری بیت ها، ارتباط معنایی خاصی را با ساختار کلی غزل ایجاد نموده است
Keywords:
Authors
صفیه مرادخانی
عضو هییت علمی دانشگاه لرستان
محمد باقر تسلیمی
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه لرستان