اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر شفقت بر کاهش افسردگی و افزایش بهزیستی روانشناختی در افراد مبتلا به سرطان

بیماری سرطان بعد از بیماری های قلبی دومین علت مرگ در ایالاتمتحده و سومین علت مرگ و میر درایران است. در حال حاضر سرطان یکی از مشکلات حاد پزشکی در ایران و در سرتاسر دنیا می باشد (خدایی،دستجردی، حقیقی، سعادتجو، کرامتی، 1390 ) که اگر شیوع آن به همین نحو افزایش یابد بنا به تخمینسازمان ملل از هر 5 نفر، یک نفر به نوعی از سرطان مبتلا خواهد شد. فشارهای عصبی ناشی از تشخیصسرطان زمینه را برای بسیاری از اختلالات روانی و تحلیل رفتن سلامت روانی آماده میکند. ابتلای افراد بهسرطان میتواند باعث کاهش شدید عزتنفس در افراد شده که به تبع آن مشکلاتی نظیر افسردگی،اضطراب، ترس و نفرت از خود پدیدار می شود. پژوهش های زیادی نشان دادهاند که یکی از اختلال های شایعروانی بین بیماران مبتلا به سرطان، افسردگی است (ملکیان، علیزاده و احمدزاده، 1386 ؛ وتکوویچ ووتکوویچ 2017 ؛ ریک و همکاران، 2017؛ برینزنهوف، لوین، لی، کیسان و زابرا و همکاران، 2009،ویستسون و همکاران، 2009 ). برخی از دلایل بروز مشکلات روانشناختی در این بیماران، معانی ضمنیاین تشخیص در ذهن بیمار و خانواده او ازجمله احتمال بدشکلی، درد، فقدان های مالی و اجتماعی،وابستگی، ازهم گسیختگی ساختار خانواده، مرگ و درنهایت رخ دادن آنهاست که می تواند فرد را به سوی افسردگی بکشاند و به دنبال آن فرد تسلیم بیماری شده و دیگر برای زنده ماندن تلاش نکند (وندرکیفت 2001).