اسطوره ای شدن زمان در چند داستان کوتاه شهریار مندنی پور

رمان و داستان مدرن نقش شگرفی در بازخوانی روایت های اسطوره ای و بازپردازی آنها در ادبیات روایی امروزی ایفا می کند. یکی از دلایل مهم توجه ویژه و کاملا متفاوت این گونه داستان ها و رمان ها به بن مایه های اسطوره ای ضرورتی است که نویسندگان معاصر بنابر دگرگونی اوضاع اجتماعی و دگرگونی های اساسی اندیشه و نگرش انسان احساس کرده اند: بی انسجامی جهان آشفته معاصر که همه گفتمان هایش سرشار از تناقض، بی انسجامی و قاعده گریزی است، انسان امروزی را شیفته روایت های نامنسجم، غیر خطی گسسته نما و سرشار از بی نظمی های زمانی که پیشین های غنی در روایت های اسطوره ای دارد کرده است. شهریار مندنی پور یکی از نویسندگان برجسته ادبیات معاصر فارسی است که می توان آثارش را از حیث ساختار و پردازش برخی از عناصر داستان به ویژه عنصر زمان به روایت های اسطوره ای همانند دانست. این پژوهش نشان می دهد که زمان در برخی از داستان های کوتاه او، همانند زمان در روایات اسطوره ای 1. کیفی و ذهنی است نه عینی و کمی؛ 2. اعتبار خود را از رویداد یا حادثه روایت شده می گیرد؛ 3. دورانی و چرخه ای است نه خطی و مستقیم البته این همانندی ها لزوما به معنای تاثیر پذیری آگاهانه مندنی پور از روایات اسطوره ای نیست

Keywords:

زمان در روایات اسطوره ای , چرخه کیهانی , زمان دورانی , زمان ذهنی و کیفی , داستان مدرنیستی فارسی , داستان کوتاه شهریار مندنی پور