فعل های آغازی فارسی در مقایسه با افعال مقاربه عربی (علمی- پژوهشی)

فعل آغازی در زبان فارسی نمودی است که بر شروع فعل دلالت دارد؛ همچون: آغازیدن، گرفتن، ایستادن، شروع کردن. در زبان عربی افعال شروع از جمله افعال مقاربه هستند همچون شرع (آغاز کرد)، اخذه (گرفت)، قام (ایستاد) و طفق (شروع کرد) که در زمینه صرفی و نحوی و هم در ترجمه با افعال آغازی مشابهت دارند. در مقابل افعالی مانند علق (دوست داشت) ، هبه سرعت گرفت که از افعال شروع محسوب می شوند، در فارسی نمونه ای در افعال آغازی ندارند. در این مقاله نخست به بررسی تاریخی افعال آغازی در ایران باستان، میانه غربی، سغدی و میانه زردشتی می پردازیم و پس از آن با توجه به همسانی یا یکسانی این دو مقوله در دو زبان فارسی و عربی و بخصوص یکسانی نسبی آنها از دیدگاه معنایی، وجوه صرفی و نحوی این افعال را با هم مقایسه و کاربرد معنای ملازم آنها را تحلیل می کنیم.

Keywords:

فعل های آغازی فارسی , افعال مقاربه عربی , دستور زبان , صرف و نحو , ادبیات تطبیقی.