زوال بعد معنایی خیابان در ایران (از دوران باستان تا امروز)

بیان مسیله : تقدم اندیشه بر زبان یا زبان بر اندیشه، همواره از مباحث پر چالش میان اندیشمندان بوده؛ اماتاثیر حتمی این دو بر یکدیگر مورد توافق همگان است. به عبارتی از یک طرف، تمدن های پرمایه، واژهتولید می کنند و از طرف دیگر، واژه ها فرهنگ سازی می کنند. بر همین اساس، شناخت عمیق از واژه هایمورد استفاده در زمینه های مختلف علمی از جمله مطالعات شهری منجر به ارتقای نقش آنها در تولیدفضا می شود. شهر به مثابه یکی از مهم ترین مظاهر تمدن بشر، از عناصر اولیه ای بهره می برد که خیابان در زمره مهم ترین ها آنهاست. در شهرهای ایران خیابان با مفهوم امروز، نسبتا نوظهور است که علی رغمسابقه باستانی واژه، کاربرد نوین آن به دوره معاصر باز می گردد. این پژوهش با مبن اقرا ردادن پرسشهستی شناسانه از خیابان درصدد است با بررسی تحلیلی اسناد تاریخی، تحولات مفهومی شکلی خیابانرا در تاریخ شهرهای ایران تفسیر و طبقه بندی کند.هدف : مقاله با تبیین و طبقه بندی تحولات خیابان است.روش تحقیق : پژوهش حاضر تحقیقی تاریخی تحلیلی است که اشتراکات و تمایزات کاربرد خیابان درتاریخ ایران بعد از اسلام را طبقه بندی می کند.نتیجه گیری : خیابان در تاریخ ایران، نقشی مفهومی در پدید آمدن شهر بر عهده داشته، اما در دوره معاصر،با کمرنگ شدن بعد معنایی آن، صرفا به شکل تنزل یافته است.

Keywords:

راه , خیابان , واژه شناسی شهر , زبان شناسی خیابان