بررسی مدعای تاثر فیض کاشانی و محقق سبزواری از متصوفه اهل سنت در مسیله غنا

فیض کاشانی و محقق سبزواری با طرح نه چندان صریح حلیت نفسی غنا در عصر گسترش تصوف شیعی به تاثر ازصوفیان سنی و به ویژه ابوحامد غزالی به طلایه دا ری صوفیه عامی مذهب متهم شده اند. به باور مخالفان، طرح مسیلهحلیت غنا ازسوی فیض و محقق، راهبردی زیرکانه در حجیت بخشی به وجد و سماع صوفیانه بوده است. باوجوداین، باتطبیق نظریات فیض کاشانی، محقق سبزواری و غزالی درمی یابیم که هدف نهایی غزالی از طرح مسیله حلیت نفسیغنا، صرفا تصویب مناسک صوفیانه، ازجمله وجد و سماع بوده و برخلاف فقیهان شیعه چندان با محظوریت تعارضاتروایی منابع عامه مواجه نبوده است؛ بنابراین، او در طرح این مسیله اساسا رویکردی درجه اول و موضوع محور اتخاذنموده و ازاین رو، به شکل گسترده ای در پی جویی راهبردهای ایجابی اثبات حلیت غنا کوشیده است؛ در نقطه مقابل،فیض و محقق قرار دارند که م ولفه هایی از نظریه غزالی را در رفع تعا رض ها و مخصص های فراوان روایات شیعی به کارگرفته اند و به سبب ارایه همین رویکرد درجه دوم و مسیله محور از توجیه لوازم پذیرش حلیت نفسی غنا، که همان تصویبسماع صوفیانه باشد، امتناع نموده اند.

Keywords:

غزالی , فیض کاشانی , محقق سبزواری , غنا , حلیت نفسی , تصوف