قواعد فقهی حاکم بر حق بر توسعه

تحولات پرشتاب گفتمان حقوق بشر معاصر طی دهه های اخیر، به نحو فزایند های موجب گسترش مفهومی و هنجاریآن شده است. این امر تاکنون باعث شناسایی سه نسل از حقوق بشر شده است. تلقی توسعه به عنوان حقی بشری و درنتیجه، پیدایش حق بر توسعه ، به عنوان یکی از مصادیق نسل سوم حقوق بشر و ذیل عنوان حقوق همبستگی، در همین راستا قابل تجزیه و تحلیل است. براساس حق بر توسعه، همه انسان ها شایستگی مشارکت و بهره بردن از توسعهاقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی را در قالبی دارند که همه حقوق بشر و آزادی های اساسی را در آن بتواناستدراک نمود.بررسی و تبیین فقهی و حقوقی این حق، به جهت نوظهور بودنش، ضمن اینکه اهمیت فراوانی دارد، می تواندزوایای گوناگون و ناپیدای آن را آشکار سازد. این مقاله عهده دار تبیین قواعد فقهی حاکم بر حق بر توسعه است. به نظرمی رسد قواعدی همچون لاضرر، اتلاف، عدالت و نفی سبیل می توانند جنبه های فقهی این حق را تبیین نمایند.

Keywords:

توسعه , حق بر توسعه , قواعد فقه , قاعده لاضرر , قاعده اتلاف , قاعده عدالت , قاعده نفی سبیل