مناسب ترین قراردادهای مشارکت عمومی خصوصی در ایران
Publish place: International conference on architecture,civil and urban development at the beginning of the third millennium
Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,402
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
IACUT04_106
تاریخ نمایه سازی: 3 اردیبهشت 1398
Abstract:
دولت ها و به طور کلی بخش عمومی، همواره به دنبال ارایه خدمات کاراتر و با کیفیت بالاتر، جهت ارتقای سطح رفاه اجتماعی، امنیتی و اقتصادی جامعه می باشند.در این بین، رشد و توسعه اقتصادی کشورها در گرو اجرای پروژه های مختلف زیرساختی می باشد. محدودیت منابع بودجه ای دولت ها برای تامین مالی پروژه های بزرگ، کشورهای مختلف را بر آن داشته تا از تکنیک های مختلف مشارکت عمومی خصوصی، منجمله تامین مالی پروژه محور در قالب استفاده حداکثری از ظرفیت های شرکت مجری پروژه (SPV)، به جهت تسهیم بهتر ریسک و توسعه اقتصادی استفاده نمایند. در همین راستا میتوان از ارزش آفرینی پول و منابع (VFM)، شاخص سازنده بخش عمومی (PSC)، ارزش خالص فعلی (NPV)، به عنوان پارامترهای اقتصادی تاثیر گذار در انتخاب مناسبترین رویکرد انجام پروژه های زیرساختی به روش برون سپاری سنتی یا روشهای مشارکت عمومی خصوصی (PPP) نام برد. در این پژوهش عوامل چالش زا و موثر در قراردادهای مشارکت عمومی خصوصی از طریق پرسشنامه و طبق نظر جامعه آماری خبرگان پژوهش، تعیین و رتبه بندی شدند. سپس داده ها توسط متدلوژی فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) و با استفاده از نرم افزار Expert Choice تحلیل گردیدند. نتیجتا چنانچه با بررسی شاخص های اقتصادی، مشخص گردد که استفاده از روش های مشارکت عمومی خصوصی توجیه پذیر می باشند، طبق پژوهش صورت گرفته، مناسب ترین روش های قرارداد PPP به ترتیب اولویت، روش های ساخت بهره برداری واگذاری (BOT)، طراحی-احداث-تامین اعتبار-راه اندازی (DBFO)، ساخت مالکیت بهره برداری (BOO) خواهند بود. در غیر اینصورت رجوع به روش برون سپاری سنتی، پیشنهاد می گردد.
Keywords:
Authors
رضا واکف
دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت پروژه و ساخت، دانشگاه معماری و هنر پارس
محمود گلابچی
استاد تمام گروه مدیریت پروژه و ساخت، دانشکده معماری، دانشگاه تهران