بررسی رویکرد ها و سیاست های نوسازی شهری، با تاکید بر بازسازی تا باز آفرینی شهری پایدار

این مقاله به بررسی سیرتحول رویکردها و سیاست های نوسازی شهری از نخستین اقدامات در چارچوب بازسازی تا بازآفرینی شهری پایدار می پردازد. در دهه های اخیر، سیاست های متعددی در رویارویی با مسیله افت کیفیت محیطی، منزلت اجتماعی و سرزندگی اقتصادی شهرها ( به ویژه در نواحی درونی آنها( مطرح و برنامه های گونا گونی در این خصوص به اجرا درآمده اند. در یک نگاه تحلیلی_تاریخی مراحل متمایزی در فرآیند تکاملی این سیاست ها قابل تشخیص هستند. طی سه دهه اخیر در کشورهای توسعه یافته متاثر از دگرگونی های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی و همچنین در گذار از اقتصاد صنعتی به اقتصاد خدماتی به منظور حل معضلات و تنگناها در محدوده های شهری رو به افول، رویکردهای مختلفی در تیوری و عمل تجربه شده اند. ادبیات موجود در این عرصه تا آغاز هزاره سوم میلادی به این رویکردها و عوامل موثر بر آنها و همچنین تاثیرات آنها بر تحولات شهرها به شکل مشروحی پرداخته است. در سالهای اخیر با اولویت یافتن پارادایم (الگو) پایداری، توسعه پایدار و رویکرد بازآفرینی شهری پایدار، عرصه موضوعی جدیدی در ادبیات جهانی مطرح شده است پرسش این پژوهش و هدف اصلی مطالعه نیز در راستای تبیین این رویکرد نوین و ابعاد و مولفه های آن شکل گرفته است، مبنی بر اینکه ابعاد و مولفه های بازآفرینی شهری پایدار چیستند و چگونه متاثر از پایداری اجتماعی به عنوان رویکرد متاخر تبیین می گردند. روش تحقیق پژوهش حاضر متاثر از ماهیت پرسش پژوهش بر مبنای مطالعه اسنادی ، کتابخانه ای و همچنین روش تحلیل محتوا و استدلال منطقی تهیه و تنظیم شده است. در مقاله حاضر دیدگاه های اندیشمندان و عوامل موثر بر دگرگونی ها از حدود نیمه دوم قرن بیستم میلادی تا کنون استخراج، طبقه بندی و تحلیل شده اند. نتایج حاصل از پژوهش بیانگر آن هستند که رویکرد یکپارچه، کاربرد مفهوم مشارکت در همکاری بخشهای خصوصی و دولتی، تاکید بر هویت محلی و حس مکان، شهرها به عنوان مکانهای رقابتی ، محیط هایی به لحاظ اجتماعی همه شمول و به لحاظ اقتصادی شکوفاو عرصه های عمومی سرزنده از اهم مولفه ها و معیارهای بازآفرینی شهری پایدار با اولویت پایداری اجتماعی می باشند

Keywords:

بازسازی شهری , نوسازی شهری , بازآفرینی شهری , بازآفرینی شهری پایدار , پایداری اجتماعی