تحلیل تنش دیرینه در منطقه شیرشتر (جنوب شرق سربیشه)

از دیدگاه زمین ساخت منطقه مورد مطالعه در زون زمیندرز سیستان واقع شده است. هدف این پژوهش بررسی تغییرات راستای تنش بیشینه (σ1) در طول تاریخچهی زمین ساخت منطقه با کمک نشانگرهای ساختاری موجود در منطقه شیرشتر (جنوب شرق سربیشه) می باشد که از جمله این نشانگرها می توان به گسل ها، برگوارگی ها و رگه ها اشاره کرد. برای بررسی تغییرات تنش دیرین منطقه از روش های مختلف تحلیل تنش دیرینه بر روی مشخصات هندسی حرکتی گسل های منطقه به کمک نرم افزارهای مربوطه استفاده شده است که نتایج به دست آمده نشان می دهد که منطقه مورد پژوهش دو راستای رژیم تنشی را در طول تاریخچه زمین ساختی بر اساس سن واحدهای سنگی تجربه کرده است. راستای اولیه تنش بیشینه به صورت شمال باختری – جنوب خاوری از زمان کرتاسه تا قابل از ایوسن بر منطقه حاکم بوده و راستای تنش شمال خاوری – جنوب باختری از زمان ایوسن تا زمان کنونی حاکم بوده است که با راستای رژیم کنونی منطقه همخوانی دارد. همچنین با تلفیق نتایج بدست آمده از تحلیل تنش با نتایج بدست آمده از جنبش شناسی برگوارگی ها رگه های منطقه مورد مطالعه، تغییرات راستای تنش بیشینه (σ1) و چرخش ساعتگرد را نشان می دهد.

Keywords:

زون زمیندرز سیستان , منطقه شیرشتر , تحلیل تنش دیرین , هندسی حرکتی گسل ها , جنبش شناسی برگوارگی ها و رگه ها