بررسی آلودگی خرچنگها میگوهای وحشی به ویروس لکه سفید در محدوده آبهای استان بوشهر

پس ازبروزتلفات شدید ناشی از وقوع بیماری لکه سفید، طی سال 1384 درمیگوهای پرورشی منطقه حله استان بوشهر، بیماری بسرعت به سایتهای دلوار، مند، بویرات بندرریگنیز سرایت نمود خسارت اقتصادی شدیدی را به پرورش دهندگان میگو، وارد نمود. بسیاری از سخت پوستان میتوانند ویروس عامل بیماری مذکور را در بدن خود نگهداری نموده بعنوان حامل آن عمل نمایند بدین طریق موجب انتشار بیماری گردند. به منظور بررسی آلودگی احتمالی میگوها خرچنگ های وحشی به ویروس بیماری لکه سفید در حاشیه شمالی خلیج فارس، محدوده آبهای استان بوشهر، از خورها اطراف کانالهای ورودی خروجی آب سایت های پرورش میگو در مناطق حله، شیف مند، بر اساس جدول تعین تعداد نمونهOssiander&Wedemeyer با فرض شیوع %2 با اطمینان %95 جمعا 401 عدد میگو شامل220 عدد میگوی ببری سبز (Penaeussemisulcatus) 181 عدد میگوی سفید (Metapenaeusaffinis) همچنین 292 عدد خرچنگ شامل 68 عدد از گونه Ocypoderotundata 224 عدد از گونه Portunuspelagicus طی سالهای 1386و 1387 بطور تصادفی نمونه برداری گردید، سپس در آزمایشگاه با روشNested PCRاز نظر آلودگی به ویروس بیماری لکه سفید مورد بررسی قرار گرفتند.پس از انجام الکتروفورز، رنگ آمیزی ژل عکس برداری از باند های تشکیل شده بر روی ژل، کلیه نمونه ها فاقد آلودگی به ویروس عامل بیماری لکه سفید تشخیص داده شدند.با وجود آزمایش دقیق نمونه ها صحت حساسیت روش PCR دو مرحله ای هرگز نمیتوان بطور یقین اظهار داشت که منابع وحشی میگوها خرچنگهای مناطق مذکور عاری از ویروس لکه سفید هستند، مگر آنکه با فرض شیوع %1 در هر سال300 نمونه تصادفی از هر گونه بطور مجزا مورد آزمایش قرار گیرد تا با احتمال %95 بتوان ابراز داشت که منابع مذکور واجد یا فاقد آلودگی می باشند.

Keywords:

ویروس , بیماری , لکه سفید , میگو , خرچنگ , PCR خلیج فارس , بوشهر