مطالعه فراساختاری روند پاسخ تارچه های کلاژن به ترمیم پارگی تمام ضخامت تاندون خم کننده سطحی انگشتان خرگوش، 28 84 روز پس از جراحی ترمیمی نقش آن در بیومکانیک تاندون

آسیب های تاندون در زمره موارد معمول اورتوپدی دامپزشکی پزشکی می باشد. به علت عدم پاسخ سریع در ترمیم نیز به رغم نبود یک درمان موفق، شناخت مکانیسم های ترمیم امری معقول به نظر می رسد. در این میان نقش ساختار های کلاژنی در ترمیم بر کسی پوشیده نیست ولی چگونگی پاسخ کلاژن به ترمیم، مورد اختلاف بسیاری از محققان این حوزه قرار دارد. پژوهش حاضر به بررسی نقش ساختار های کلاژنی در خواص بیومکانیک تاندون پرداخته است. تعداد 70 خرگوش نژاد بومی بالغ، بطور تصادفی انتخاب شدند.تاندون خم کننده سطحی انگشتان پای چپ حیوانات پس از آماده سازی جراحی براساس اصول آسپتیک، تنوتومی شده بلافاصله مورد جراحی ترمیمی قرار گرفت. پای حیوانات به مدت 14 روز گچ گرفته شد. سپس بطورتصادفی در گروه 28 روزه گروه 84روزه قرار گرفتند. از هر گروه گروه مورد درمان های دارویی مختلف قرار گرفتند یک گروه به عنوان کنترل در نظر گرفته شد.تاندون پای راست حیوانات به عنوان کنترل در نظرگرفته شد. حیوانات در روزهای 28 84 مورد اوتانازی قرار گرفتند تاندون خم کننده سطحی انگشتان پای چپ راست آن ها، مورد بررسی های میکروسکوپ الکترونی بیومکانیک قرار گرفت. در مقایسه ای که در روز های 28و 84 بین تمام گروه ها انجام شد، قطر تارچه های کلاژن تعداد آنها در روز 84 نسبت به روز 28 پس از آسیب، افزایش معنی داری نشان داد. تعدادی از تارچه های کلاژن قدیمی در 28 روزگی باقی مانده بود که در روز 84 مشاهده نشد. دانسیته تارچه های کلاژن در روز 84نسبت به روز 28 افزایش آماری معنی داری نشان داد. در بررسی های بیومکانیک مشخص شد، تاندون ترمیم یافته در روز 28 توانسته بود حدود %60 از خواص بیومکانیک تاندون سالم را به دست آورد. این میزان در روز 84 حدود 80 با اختلاف آماری معنی داری نسبت به روز 28 مشاهده شد. مطالعه حاضر نشان داد، تارچه های کلاژن قدیمی نقش اصلی در افزایش خواص بیومکانیکی تاندون در روز 28 را دارند ولی در روز 84 فیبریلوژنز افزایش قطرتارچه های کلاژن عامل اصلی افزایش خواص بیومکانیکی تاندون بود به نظر می رسد ترکیباتی که بتوانند به طور مستقیم بر تارچه های کلاژن اثر کنند، می توانند بیش از هر درمان دیگری ترمیم تاندون های پاره شده را تسریع نمایند.