برنامه ریزی استراتژیک مدیریت بحران به منظور کاهش آسیب پذیری شهر در برابر سوانح طبیعی (زلزله) - نمونه موردی: منطقه 20 تهران (شهرری)

سالانه، در سراسر جهان خسارات ناشی از سوانح طبیعی بویژه زلزله رو به افزایش است، کشور ایران نیز شامل چنین خساراتی به دلیل قرارگیری در اقلیم خاص و تاریخچه لرزه خیز بودن آن است. با توجه به عدم وجود امکان پیش بینی دقیق زمان و مکان وقوع زلزله، موضوع مدیریت بحران شهرها به میان آمده است. مدیریت بحران یکی از مهمترین قسمت های مدیریت شهری محسوب می شود، به طوریکه با استفاده از آن می توان آسیب ها و خسارات جانی و مالی شهرها را به حداقل رساند و زمینه ساز حل پیش از وقوع بسیاری از مسایل و مشکلات بوجودآمده از سوانح طبیعی و بحران ها گردد، لذا مدیریت بحران شهرها با برنامه ریزی بلندمدت برای پیشگیری از بوجودآمدن مشکلات و مسایل، امری ضروری برای شهر محسوب می گردد. این پژوهش به چگونگی نقش مدیریت بحران در کاهش خسارات واردآمده به شهرها پرداخته است و در راستای آن با کاربرد برنامه ریزی استراتژیک، استراتژی های موثر مدیریت بحران در مقابله با زلزله را استخراج نموده است و عوامل موثر بر آن را تجزیه و تحلیل کرده است. در این رابطه منطقه 20 شهرداری تهران (شهرری) به عنوان نمونه موردی تحقیق برگزیده شده است و تمامی استراتژی ها برای حل مشکلات کنونی و آینده آن تدوین گشته است. در این تحقیق اطلاعات به صورت کتابخانه ای و میدانی گردآوری شده است و برای تجزیه و تحلیل اطلاعات و برنامه ریزی استراتژیک از روش برنامه ریزی بهبود عملکرد بهره گیری شده است. بر اساس این اطلاعات و نتایج حاصل از آزمون کوکران و با درنظر گرفتن جمعیت منتهی به محدوده، جامعه آماری به تعداد 384 نفر به صورت متناسب از بین کارشناسان، اساتید شهرسازی و مردم عادی انتخاب شده اند. افراد منتخب با پاسخگویی به پرسشنامه، میزان تاثیر عوامل موثر بر مسایل مدیریت بحران را تعیین کرده اند و در نهایت مطابق با قدرت هر یک از عوامل مذکور، استراتژی ها تدوین و اولویت بندی شده اند و برنامه بهبود عملکرد تنظیم شده است.

Keywords:

مدیریت بحران , برنامه ریزی استراتژیک , سوانح طبیعی , برنامه ریزی بهبود عملکرد