بازشناسی مولفه های موثر بر ارتقاء هویت شهری

معماری یکی از تاثیرگذارترین هنرها در جهت نمایاندن فرهنگ عامه و الگوهای ساختاری آن در هر دوره است و این امر باعث انعکاس کلیتی قابل بررسی و قضاوت از فرهنگ، تفکر و ناخودآگاه ملی، در معماری می شود. این قضاوت از طرف استفاده کنندگان محیط و نیز سایر ادوار تاریخی و فرهنگی نیز واقع می شود. از طرفی، هنگامی که جامعه همواره فضایی آشنا را تجربه کند، زمینه ساز خودباوری ملی و شکوفایی بیشتر افراد خواهد شد. شهرها مکان های شکل دهی هویت اجتماعی، اعتلای ارزشها، گسترش و تحکیم مناسبات انسانی و اجتماعی بوده و نماد هویت ملی و بومی هستند اما سرعت، کثرت و شتاب زدگی که از ویژگی های ذاتی عصر ماشین است، منجر به از هم پاشیدگی تار و پود ساختار اجتماعی جوامع سنتی(اصالت و ژرفای فرهنگ) شده است. قطع ارتباط با گذشته از یک سو و عدم خودباوری و چشم دوختن به مکتب های روزآمد غربی از سوی دیگر موجب شکل گیری شهرهایی شده است که در آن، به تعداد معماران شاهد روایت و الهامات گوناگون و در تضاد با هویت محیط می باشیم. پس از گذشت دهه ها و از دست دادن استعدادها و فرصت های فراوان، جوامع بشری به این نتیجه رسیده اند که به منظور حفظ هویت ملی، برقراری ارتباط با گذشته و تبعیت از روحیات ویژه هر منطقه لازم و ضروری است. اهمیت موضوع هویت در زندگی انسان و رابطه ی دوسویه ی بین هویت انسان و آثار آن طلب می نماید که مورد توجه واقع گردد، لذا این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی و با بهره گیری از مطالعات اسنادی به بازشناسی مولفه های موثر بر هویت شهری پرداخته و به ارایه راهکارهایی در راستای ارتقاء هرچه بیشتر این مولفه ها می پردازد.

Keywords:

هویت شهری , معماری , هویت فرهنگی , مولفه های هویت بخش