الزامات انعطاف پذیری شبکه برق برای پذیرش نیروگاه های خورشیدی مقیاس بزرگ

با توجه به برنامه ریزی های کلان صنعت برق کشور برای افزایش قابل ملاحظه سهم انرژی های تجدیدپذیر در تولید برق و همچنین مزایای اقتصادی و زیست محیطی مترتب بر بکارگیری این انرژیها، میل و رغبت سرمایه گذاران برای احداث و بهره برداری از نیروگاه های خورشیدی و بادی در ایران فزونی یافته است. در این بین باید چالش های مهم بکارگیری این نیروگاه ها در حجم بالا را مدنظر داشت تا بهره برداری از شبکه در آینده با ورود حجم انبوه این نیروگاه ها میسر باشد. یکی از این چالش ها که مربوط به ذات بکارگیری منابع باد و خورشید جهت تولید برق است، عدم قطعیت و تغییرپذیری بالای توان الکتریکی خروجی از این منابع است که لازم میدارد تمهیدات لازم در سیستم تولید برق کشور برای مقابله با این دو ویژگی ذاتی به قدر کفایت فراهم باشد. در این مقاله با تاکید بر قابلیت انعطاف پذیری سیستم تولید برای غلبه بر ویژگی ذاتی تغییرپذیری خروجی نیروگاه های خورشیدی و تبیین شاخص های عددی برای ارزیابی این قابلیت سیستم تولید، برنامه ریزی تولید در بازه زمانی برنامه ریزی بهره برداری شبکه تشریح شده و با ارایه مثال عددی، نقش نیروگاه خورشیدی در کاهش هزینه بهره برداری از یک سو و تحمیل محدودیت های ناشی از تغییر پذیری تولید خورشیدی از سوی دیگر مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است. انتظار میرود در کنار توسعه فناوری منابع تجدیدپذیر و بالاخص منابع خورشیدی در شبکه برق، مطالعات لازم برای پذیرش این منابع جدید که خود دارای رفتاری متمایز با منابع تولید پیشین هستند، انجام پذیرد و راهکارهای مناسب برای چالش های محتمل برای ورود این منابع در بازه های زمانی مختلف از برنامه ریزی توسعه شبکه تا بهره برداری زمان واقعی حاصل شود.