بررسی نگرش شهروندان تهرانی درمورد پیامد های اجتماعی وقوع زلزله احتمالی شهر تهران

شهر و زندگی در آن درکنار آسایش و رفاهی که برای ساکنان خود به ارمغان آورده در درون و برون خود خطرات با منشا طبیعی، انسانی فراوانی را نیز به همراه دارد، زلزله یک نمونه از پدیده های طبیعی است که با وقوع خود در کشورهای آسیب پذیر منجمله کشورهای در حال توسعه و بطور اخص بر شهرهای آنها تلفات و خسارات سنگینی را به بار می آورد. بطور حتم از مهم ترین اقدامات در مدیریت بحران و کاهش آسیب های ناشی از زلزله فعالیت های پیشگیرانه است. فهم نگرش افراد نسبت به زلزله و میزان آگاهی و دانششهروندان می تواند برنامه ریزان را در پیش بینی رفتار گروهی افراد یاری رساند. تحقیق حاضر با هدف بررسی شهروندان تهرانی نسبت به پیامدهای اجتماعی وقوع زلزله احتمالی در شهر تهران انجام گرفته است. در بخش دیدگاه نظری از دیدگاه سیستمی پارسونز ، دورکیم و مرتون استفاده شده است. تحقیق از نوع توصیفی با روش پیمایشی و ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه ی محقق ساخته با سوالات بسته بوده است. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه شهروندان شهر تهران بر اساس سرشماری سال 1390 می باشد که از بینآنها با استفاده از فرمول کوکران 400 نفر به صورت نمونه گیری سهمیه ای بر اساس پایگاه اجتماعی اقتصادی به عنوان نمونه انتخاب شدند. نتایج تحلیل عاملی پس از چرخش وریماکس نشان داد از میان عامل های هشت گانه ی نگرش به پیامدهای اجتماعی زلزله ی احتمالی شهر تهران، عامل اثرات اقتصادی، بهداشتی و جمعیتی بالا ترین ارزش ویژه را دارا بوده و عامل هشتم حفظ حریم خصوصی در پایین ترین رده قرار گرفتند. همچنین میزان ضریب پایایی تمامی خرده مقیاس ها بیشتر از 0/65 بوده که نشانگر پایایی مطلوب است. نتایج توصیفی نشان داد میزان حساسیت شهروندان نسبت به زلزله در حد مطلوبی نیست در حالی که شهروندان نسبت به عملکرد سازمان هلال احمر دیدگاهی متوسط روبه خوب دارند. برایآزمون تاثیر متغیرهای مستقل بر متغیر وابسته از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس یکراهه و چند راهه استفاده شد که نتایج حاکی از ارتباط نگرش شهروندان به پیامدهای اجتماعی زلزله با حساسیت نسبت به زلزله و پایگاه اجتماعی- اقتصادی و عملکرد سازمان هلال احمر می باشد.

Keywords:

پیامد اجتماعی , تهران , زلزله