بررسی اثربخشی آموزش هوش هیجانی بر انعطاف پذیری شناختی در کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر آموزش هوش هیجانی بر انعطاف پذیری شناختی در کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه می باشد. روش تحقیق از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون دو گروهی بوده است. این طرح متشکل از دو گروه (آزمایش و کنترل) میباشد. گروه آزمایش از 12 کودک مبتلا به اختلال نقصتوجه و بیش فعالی تشکیل شده که طی ده جلسه، تحت آموزش هوش هیجانی قرار گرفتند. گروه کنترل نیز شامل 12 کودک مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی بوده که درمان فوق را دریافت نکردند در ابتدا، هر دو گروه در یک زمان، از لحاظ توانایی های شناختی توجه پایدار و انعطاف پذیری شناختی ارزیابی(پیش-آزمون)شدند و پس از آن افراد حاضر در گروه آزمایش در ده جلسه یک ساعته تحت درمان آموزش هوش هیجانی قرار گرفتند و در نهایت هر دو گروه کنترل و آزمایش در آخرین جلسه درمانی، مجددا ارزیابی شد. شرایط ورود به مطالعه مراجعه به روانپزشک و داشتن تشخیص روانپزشک برای ابتلا به اختلال نقص توجه/بیش -فعالی، داشتن سن 7 تا 12 سال، عدم ابتلا به سایر اختلالات مثل عقب ماندگی ذهنی و اختلال یادگیری و داشتن توافق آگاهانه جهت شرکت در پژوهش بود و شرایط خروج تردید در مورد دارا بودن هر یک از معیارهای فوق بود. همچنین در این پژوهش برای تجزیه و تحلیل اطلاعات بسته به نیاز از نرم افزارهای Excel و SPSS استفاده گردید. بهمنظور تجزیه و تحلیل داده ها روشهای آماری به کار گرفته شده برای آزمون هر یک از فرضیه ها از آزمون کوواریانس استفاده گردیده است. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندر وال (CFI) می باشد. نتایج به دست آمده از مقایسه پس آزمون انعطاف پذیری شناختی در دو گروه با کنترل کردن اثر پیش آزمون حاکی از این است که پس از شرکت در جلسات آموزش هوش هیجانی نمرات انعطاف پذیری شناختی کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه که در گروه آزمایش شرکت داشتند، نسبت به کودکان مبتلا به اختلال نقص توجهی که در گروه کنترل جایگزین شده بودند، افزایش معناداری داشته است. بنابراین آموزش هوش هیجانی بر افزایش انعطاف پذیری شناختی کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه موثر است.