عدالت خواهی و آزادی طلبی در اشعار بهار

با آغاز انقلاب مشروطه در ایران شاعرانی پا به عرصه ی ادبیات نهادند که آزادی خواهی، عدالت جویی، وطن دوستی و احترام به حقوق انسان ها از مضمون های مشترک اشعارشان بود. این شاعران، خواهان آزادی و پیشرفت کشورشان بودند و رشد ترقی وطن خود را در گرو آزادی بیان، اندیشه و گاه آزادی زنان می دیدند. آنان با پیروی از فرهنگ مغرب زمین، آزادی زنان از حجاب را نوعی گام نهادن در مسیر رشد و پیشرفت تلقی می کردند و در اشعار خود، خواهان تحقق این خواسته بودند. محمد تقی بهار، با تکوین جنبش مشروطه خواهی و آزادی طلبی در شمار انقلابیون جای می گیرد و با اشعار خود قیام مردم را همراهی می کند. مضامین شعری او همان مضامین ادبیات عصر مشروطه است. بنابراین در این مقاله سعی شده است به بررسی زندگی وی در عصر خود و تبیین شعر در مضمون عدالت خواهی پرداخته شود. روش گرد آوری اطلاعات به شیوه ی کتابخانه ای بوده، و با استفاده از روش تحقیق توصیفی با تکیه بر مبانی نظری به تحلیل و سپس نتیجه گیری پرداخته شده است.

Keywords:

عدالت خواهی , آزادی طلبی , بهار , عصر مشروطه