تحلیل عوامل موثر بر روند تبدیل خشم به قانون گریزی بر مبنای نظریه محرومیت نسبی

هرگاه عده ای از افراد، هنجارهای رسمی یک جامعه را نادیده بگیرند با وضعیت قانون گریزی روبه رو هستیم. وقتی عده زیادی از افراد یک جامعه قوانین را نادیده بگیرند، در آن صورت قانون گریزی به مساله ای اجتماعی تبدیل خواهد شد که در یک بعد، امنیت اجتماعی را تهدید می کند. پیش شرط ضروری برای بروز ستیزه های مدنی خشونت آمیز و در نتیجه قانون گریزی، وجود محرومیت نسبی در میان افراد جامعه است. این محرومیت به صورت درک کنشگر اجتماعی از شکاف موجود بین توقعات ارزشی و قابیلت های ارزشی ظاهری محیط، تعریف می شود. در صورتی که بین توقعات ارزشی و قابلیت های ارزشی، هماهنگی و تعادل وجود داشته باشد، احتمالا در جامعه، مشکل قانون گریزی و شورش بروز نخواهد کرد اما با شروع و توسعه احساس شکاف و عدم تعادل، نطفه های بحران علیه امنیت اجتماعی شکل خواهد گرفت. این مقاله درصدد است تا بر اساس این رویکرد و با اتکاء بر نظریه محرومیت نسبی، به تحلیل عوامل موثر بر روند تبدیل خشم به قانون گریزی بر مبنای نظریه محرومیت نسبی پرداخته شود.

Keywords:

قانون گریزی , محرومیت نسبی , حقوق , خشم