تبیین علی ابرازگری هیجانی بر اساس الگوهای ارتباطی خانواده:نقص واسطهای خودضفقت ورزی

تبیین علی ابرازگری هیجانی بر اساس الگوهای ارتباطی خانواده با واسطه گری خودشفقت ورزی دانش آموزان هدف این پژوهش بود. بدین منظور تعداد 504 دانش آموز دبیرستانی261دختر و 243 پسر) شهر شیراز با روش نمونه برداری خوشه ای تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند و پرسشنامه تجدیدنظرشده الگوهای ارتباطی خانواده فیتزپاتریک و ریچی، 1994 پرسشنامه ابرازگری هیجانی کینگ و امونز، 1990 و پرسشنامه خودشفقت ورزی (نف، 2003 را تکمیل کردند. پایایی و روایی ابزارها بررسی شد و مطلوب بود. نتایج تحلیل مسیر با استفاده از نرم افزار AMOS نشان داد که مدل پیشنهادی با داده های این پژوهش برازش مناسب دارد. یافته ها نشان داد که جهت گیری گفت و شنود خانواده به طور مستقیم ابرازگری هیجانی مثبت را افزایش میدهد و علاوه بر این به طور غیرمستقیم و با افزایش خودشفقت ورزی به کاهش ابرازگری هیجانی منفی منجر میگردد. جهت گیری همنوایی دارای نقش دوگانه مثبت و منفی است، بدین صورت که از یک طرف به طور مستقیم به افزایش ابرازگری هیجانی مثبت می انجامد و از طرف دیگر به طور غیرمستقیم و با کاهش خودشفقت ورزی ابرازگیری هیجانی منفی را افزایش میدهد. در مجموع، نتایج این پژوهش بر نقش مثبت الگوی ارتباطی گفت و شنود خانواده برای افزایش ابرازگری هیجانی مثبت و کاهش ابرازگری هیجانی منفی از راه افزایش خودشفقت ورزی تاکید دارد.

Keywords:

الگوهای ارتباطی خانواده , گفت و شنود , هم نوایی , خودشفقت ورزی , ابرازگری هیجانی