تعیین اثربخشی آموزش تکنیک های طرحواره درمانی بر دیدگاه زمانی دانشجویان دختر و پسر مقطع کارشناسى دانشگاه پیام نور پرند در سال تحصیلی97-1396

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش تکنیک های طرحواره درمانی بر دیدگاه زمانی دانشجویان مضطرب بود. طرح این پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش شامل کلیه دانشجویان دختر و پسر مقطع کارشناسى دانشگاه پیام نور پرند در سال تحصیلی97-1396 و نمونه پژوهش 30 دانشجو بود که به روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در 2 گروه(51 دانشجو در گروه آزمایش و 15 دانشجو در گروه کنترل) گمارده شدند. سپس مداخله آزمایشی طبق پروتکل آموزش تکنیک های طرحواره درمانی انجام شد. ابزارهای گردآوری اطلاعات عبارتند از: پرسشنامه های اضطراب بک، (1998)، چشم انداز زمانی زیمباردو و بوید،(1998) برای تجزیه و تحلیل داده از روش های آماری توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (تحلیل کوواریانس) استفاده شد. یافته ها نشان داد که آموزش تکنیک های طرحواره درمانی بر دیدگاه زمانی دانشجویان مضطرب موثر است. نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که آموزش تکنیک های طرحواره درمانی می تواند به عنوان یک روش آموزشی موثر در کاهش اضطراب دانشجویان مضطرب مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

آموزش , طرحواره درمانی , دیدگاه زمانی , اضطراب.