ارزیابی وسنجش شاخص های ذهنی کیفیت زندگی شهری (مطالعه موردی: شهر قیدار)

مفهوم کیفیت زندگی را می توان از جمله مفاهیم گسترده ای دانست که اهمیت آن به طور روز افزونی در بسیاری از عرصه های مطالعاتی رشته های مختلف علمی و دانشگاهی در حال گسترش است . یکی از ابعاد مطالعات کیفیت زندگی مربوط به شاخص های ذهنی آن می باشد که در این بعد از مطالعات کیفیت زندگی می تواند میزان تجمعی از سطح رضایت در قلمروهای مختلف زندگی باشد. بهبود کیفیت زندگی از آن رو دارای اهمیت است که در تامین نیازهای شهروندان،رقابت پذیری مراکز شهری در جذب منابع و پیگیری استاندارد های زندگی سهیم می شود، امروزه کیفیت زندگی شهری به عنوان کلیدی ترین مفهوم در برنامه ریزی شهری است. هدف مطالعه حاضر سنجش کیفیت زندگی در شهر قیدار با استفاده از شاخص های ذهنی بوده است. که این شاخص ها در قالب سه قلمرو اقتصادی، کالبدی – زیست محیطی و فرهنگی – اجتماعی تدوین و مورد ارزیابی قرار گرفته اند.روش تحقیق به صورت توصیفی – تحلیلی و پیمایشی بوده است. همچنین جامعه آماری در این پژوهش ساکنان شهر قیدار بوده اند. که به صورت تصادفی ازطریق فرمول کوکران انتخاب و پرسش نامه بین آنها توزیع شده است. به همین جهت در این پژوهش جهت دستیابی به قضاوتی صحیح، از 10 شاخص در سه قلمرو اقتصاد، کالبدی – زیست محیطی و فرهنگی – اجتماعی استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد رضایت مندی شهروندان از کیفیت زندگی شهری در شهر قیدار در وضعیت نامطلوبی قرار دارد و شاخص های شاخص اقتصادی با میزان بتای 0.151 محیط کالبدی با میزان بتای 0.148 زیست محیطی با میزان بتای 0.141 فرهنگی با میزان بتای 0.140 زیبایی شهری با میزان بتای 0.135 ، تاثیر گذارترین شاخص ها بر کیفیت زندگی شهری می باشند . طبق نتایج بین ویژگی های فردی همچون (سن، جنس، میزان تحصیلات) و سطح کیفیت زندگی رابطه معناداری وجود دارد ومیزان رضایت مندی مردان نسبت به زنان از کیفیت زندگی بیشتر است. افراد داری شغل ازاد، محصل، و خانه دار، دارای بیشترین رضایت از کیفیت زندگی می باشد ازمون اسپیرمن برای همبستگی بین میزان تحصیلات و کیفیت زندگی نشان می دهد که با افزایش میزان تحصیلات رضایت از کیفیت زندگی کاهش پیدا می کند همچنین بین دو متغیر سن و کیفیت زندگی، روابط به صورت معنادار و معکوس می باشد به این صورت که با افزایش میزان سن کیفیت زندگی کاهش پیدا می کند.