تبیین عوامل کالبدی موثر در جهت افزایش تعاملات اجتماعی در اقامتگاه بومگردی

فضای شهری که می توان آن را به عنوان مهمترین عنصر ساخت کالبدی و اجتماعی شهر نام برد، یکی از مهمترین عناصر در برنامه ریزی و طراحی شهری می باشد. فضای بدون حضور شهروند و بروز تعاملات اجتماعی مکانی بیش نمی باشد این روابط و تعاملات اجتماعی می باشند که به فضا هویت و معنا می بخشند، بنابراین می توان متصور شد که فضا با وجود شهروند و تعاملات است که شاخص شده و دارای سرزندگی می شوند. یکی از فضاها که تعاملات درآن رخ می دهد و با حضور شهروندان و کاربران معنا پیدا می کند اقامتگاه ها می باشند. هدف از این پژوهش معرفی و و بررسی عوامل کالبدی موثر در جهت افزایش تعاملات اجتماعی در طراحی اقامتگاه های بومگردی می باشد. جامعه آماری این پژوهش 5 نمونه موردی از اقامتگاه ها موفق و توریست پذیر در ایران و خارج از کشور می باشد. روش تحقیق در این مقاله توصیفی تحلیلی و روش استدلال قیاسی است. گردآوری اطلاعات مبانی نظری مربوطه در این مقاله اسنادی است. نتایج اجمالی این پژوهش حاکی از آن است که تاثیر عوامل کالبدی مشخص شده در طراحی معماری به ویژه اقامتگاه های بومگردی در جهت افزایش تعاملات اجتماعی در این اقامتگاه ها تاثیرگذار بوده و عملکرد مثبتی از خود به جای می گذارند.

Keywords:

اقامتگاه بومگردی , تعاملات اجتماعی , عوامل کالبدی , فضای شهری