بررسی و تدوین معیارها و شاخص های تاب آوری شهری در برابر مخاطرات طبیعی و انسانی (مطالعه موردی: شهرهای شهرستان سردشت)

مخاطرات طبیعی و انسانی چالشی اساسی در دستیابی به توسعه پایدار جوامع انسانی است. اینگونه مخاطرات اینظرفیت را دارند که در نبود سیستم های کاهش خطر، به سوانحی هولناک و ویران کننده اجتماعات بشری تبدیل شوند.در نتیجه تاب آوری به عنوان یکی از مهم ترین عوامل موثر برای انعطاف پذیری و ارتقای آمادگی اجتماعات شهری وهمچنین راهی برای افزایش توان این جوامع با استفاده از پتانسیل های آن ها در برابر ناپایداری های ناشی از عواملاقتصادی، اجتماعی، کالبدی – فضایی و زیست محیطی است. بنابراین امروزه جوامع در تلاش برای دست یابی بهشرایطی هستند که در صورت وقوع بحران، بازگشت سریع آن ها را به وضعیت پیش از بحران فراهم سازد. از این رو درسال های اخیر به تاب آوری تاکید خاصی شده است. این پژوهش از نوع کاربردی است که با استفاده از روش توصیفی –تحلیلی به شناسایی شاخص های و عوامل موثر بر ابعاد اجتماعی، اقتصادی، نهادی و کالبدی – محیطی تاب آوری وارزیابی میزان آنها در شهرهای شهرستان سردشت می پردازد. نتایج تحقیق نشان داد که با توجه به آزمون T تک نمونه ای، در سطح شهری مشخص می گردد که تنها بعد اجتماعی تاب آوری در شهر میرآباد با سطح معناداری 0/015 معنادار است و سایر ابعاد تاب آوری در سایر شهرها معنادار نیستند. اما با توجه به میانگین و انحراف معیار مشخص می گرددکه از نظر بعد اجتماعی تاب آوری، شهر سردشت با میانگین 3/25، از نظر بعد اقتصادی تاب آوری شهر سردشت با میانگین 3/50، از نظر بعد نهادی شهر سردشت با میانگین 3 و از نظر بعد کالبدی – محیطی شهر ربط با میانگین 3/25 در سطح بالاتری از نظر عملکردی در برابر مخاطرات طبیعی و انسا نی قرار دارند.

بررسی و تدوین معیارها و شاخص های تاب آوری شهری در برابر مخاطرات طبیعی و انسانی (مطالعه موردی: شهرهای شهرستان سردشت) Keywords:

تاب آوری , مخاطرات طبیعی و انسانی , اجتماعات شهری , شهرستان سردشت