بهبود همبستگی میان ذرات معلق و عمق نوری هواویز سنجنده مادیس

ذرات معلق موجود در اتمسفر، هم بر روی سلامتی انسان و جانداران و هم بر روی محیط زیست اثر می گذارند. تاکنون از روش های مختلفی از جمله، روش های ماهواره ای، زمینی، شیمیایی و طیفی برای سنجش آلاینده های هوا استفاده شده است. ذرات معلق از مهمترین انواع آلاینده های موجود در هوا می باشند. ذرات معلق زمینی، برای اندازه گیری غلظت و توزیع اندازه ذرات معلق استفاده شده است. روش های ماهواره ای نسبت به روش های زمینی دارای وسعت دید بیشتری می باشند. در مناطق مربوط به اقیانوس ها و دریاها به علت یکنواختی پوشش سطح و پایین بودن میزان بازتاب طیفی در بعضی باندها، تاثیرات ناشی از هواویزها در این باندها به خوبی مشاهده می شود. بنابراین الگوریتم های ارائه شده در این حوزه نتایج خوبی داشته اند. اما در مناطق خشکی به علت عدم یکنواختی پوشش سطحی و تغییرات زیاد آن و نیز سهم نسبتا زیاد، بازتابش سطح خشکی به نسبت تابش اندازه گیری شده در بالای اتمسفر، دقت الگوریتم به تعییندقیق میزان بازتاب طیفی سطوح و مدل هواویژهای غالب موجود در منطقه بستگی دارد. در این صورت می توان سهم تاثیر هواویزها و بازتاب مربوط به سطح را از میزان تابش ثبت شده تعیین کرد. در این تحقیق برای شناسایی محصول AOD از الگوریتم اهداف تیره باند آبی (470 نانومتر) استفاده شد. ابتدا بین ذرات معلق کوچکتر از 10 میکرون ایستگاه های سنجش آلودگی استان البرز و محصول AOD سنجنده ی مادیس در اسفند ماه 94 رگرسیون خطی و لگاریتیم گرفته شد. سپس برای شناسایی محصول AOD از باندهای سبز و قرمز (550 و 660 نانومتر) استفاده شد. نتایج تحقیق حاکی از آن است که بهترین همبستگی زمانی اتفاق می افتد که از رگرسیون لگاریتمی در باند 470 نانومتر استفاده شود.

Keywords:

ذرات معلق , عمق نوری هواویز , سنجنده ی مادیس , بهبود همبستگی