بررسی مولفه های توسعه ی آموزش مجازی درنظام آموزش عالی ایران از دیدگاه استادان دانشگاه های مجری

ظهور شبکه های گسترده ی اطلاعاتی و ارتباطی و قابلیت های فراوان آن، زمینه ساز تحول در تمامی عرصه های زندگی از جمله فناوری های نوین آموزشی وکاربرد آن ها در فرایند آموزش و یادگیری به ویژه آموزش مجازی شده است. با وجود چالش هایی در زمینه ی آموزش مجازی( الکترونیکی)، بهره گیری از قابلیت های آن موجب توسعه و اثربخشی آموزش عالی شده است. پژوهش حاضر، با هدف بررسی راه های توسعه ی آموزش مجازی در آموزش عالی ایران از نظر استادان دانشگاه های مجازی انجام شده است روش پژوهش توصیفی از نوع پیمایشی و جامعه ی آماری شامل 600 نفر و حجم نمونه با استناد به جدول مورگان تعداد 234 نفر به روش تصادفی طبقه ای تعیین گردید. ابزار اصلی پژوهش، پرسشنامه ی محقق ساخته حاوی32 سوال با مقیاس لیکرت بوده که روایی ظاهری و محتوایی آن با نظر برخی از استادان برجسته رشته های علوم تربیتی ، کامپیوتر و فناوری اطلاعات و ارتباطات بررسی و تایید شد و پایایی آن به روش آلفای کرانباخ ، 0/92 به دست آمد که نشان دهنده ی اعتماد به سازه های پرسشنامه می باشد. داده های حاصل در دو سطح توصیفی و استنباطی مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان می دهند که توجه به تقویت زیر ساخت های فن آوری اطلاعات و ارتباطات، تسلط استادان به روش های آموزش و به کارگیری فن آوری اطلاعات و ارتباطات، رعایت استاندارد های جهانی آموزش مجازی، حمایت موسسات از داوطلبان تحصیلات تکمیلی به روش مجازی، تقویت (غنی سازی) منابع و محتوای آموزشی، اجرای ارزشیابی فرایند محور در آموزش مجازی، از دیدگاه مدرسان و استادان به میزان بسیار زیاد در توسعه آموزش مجازی موثر می باشد و از این حیث بین نظرات استادان دانشگاه های مختلف تفاوت معناداری ملاحظه نشد.

بررسی مولفه های توسعه ی آموزش مجازی درنظام آموزش عالی ایران از دیدگاه استادان دانشگاه های مجری Keywords:

مولفه های توسعه , دانشگاه مجازی , آموزش مجازی