رفتار غیرخطی قاب های خمشی بتن آرمه جداسازی شده با جداگر های آونگی اصطکاکی سه گانه

درمطالعه پیش رو تفاوت مدل سازی ارتجاعی و غیرارتجاعی روسازه های بتنی قرار گرفته بر روی جداگرهای آونگی اصطکاکی سه گانه مورد بررسی قرار گرفته است. برای کاهش اثرات زلزله برساختمان ها، استفاده از سیستم های جداساز یک راه حل موثر برای مقابله با تحریکات لرزه ای می باشد. طراحی جداساز های لرزه ای به گونه ای است که منجر به طرح روسازه ای نسبتا صلب با تغییر مکان نسبی پایین می شود. در مطالعه سازه های جداسازی شده به طور معمول روسازه بصورت ارتجاعی مدل می گردد، ولی تحقیقات زیادی در مورد رفتار سازه در صورت ورود المان های تیر و ستون به ناحیه غیرخطی انجام نشده است. این امر در زلزله های با شدت بالا و در صورتی که جداگر به انتهای ظرفیت تغییر مکانی خود برسد محتمل است. برای این منظور جداگر های پاندول اصطکاکی سه گانه که یکی از جدیدترین نوع جداگرهای اصطکاکی به شمار می رود انتخاب شده و سازه های بتنی با تعداد طبقات6و 3 و 9 بر روی آن قرارگرفته است. در این مطالعه با بررسی مفاصل پلاستیک در سازه بتن آرمه مشخص شد که سازه وارد ناحیه غیر خطی نشده است یعنی تمام نتایج به دست آمده ازتحلیل خطی و غیرخطی بر هم منطبق می باشند. برای درک رفتار روسازه در صورت ورود به ناحیه غیرخطی، جابجایی ایزولاتور را به میزان ذکر شده در آیین نامه طراحی کاهش داده شده و تحلیل رو سازه 6 طبقه در حالت خطی و غیرخطی مجدد انجام گرفت. نتایج به دست آمده نشانگر افزایش شتاب بام در حالتی که ظرفیت جابجایی جداگر کمتر از مقدار مجاز آیین نامه ای در نظر گرفته شود می باشد.

Keywords:

رفتار روسازه بتنی , جداگر آونگی اصطکاکی سه گانه TCFP , مفصل پلاستیک , تحلیل غیر خطی.