بررسی رابطه متقابل کاربری زمین و حمل و نقل پایدار شهری و تجارب جهانی آن

دو مقوله حمل و نقل و کاربری زمین که از عناصر یک سیستم شهری محسوب می شوند، همواره درارتباط با یکدیگر مطرح بوده اند و به عبارتی دو روی یک سکه اند زیرا کاربری زمین تولید کننده تقاضای سفر و دسترسی است، حمل و نقل و ترافیک را بوجود می آورد. در نتیجه سیستم کاربری اراضی حمل و نقل شکل می گیرد. در واقع حمل و نقل و کاربری زمین شهری به همراه سایر مولفه های مرتبط دیگر، سیستمی را شکل می دهد که به گونه ای که تصمیم در یکی بر دیگری اثر می گذارد و مدیریت در یکی می تواند در تحقق اهداف دیگری در کل سیستم موثر واقع شود. بنابراین لازم است به صورت یکپارچه نگریسته و مدیریت شود و می توان در زمان برنامه ریزی برای شهر، امکان دسترسی به نقاط مختلف شهر را از طریق سیستم حمل و نقل کارآمد تعبیه نمود. از طرفی استفاده ناکارآمد از زمین شهری به ایجاد مسائل اساسی مانند ناپایداری زیست محیطی (آلودگیها صوتی، آب و هوا و بصری) و ناپایداری اجتماعی - اقتصادی (بی عدالتی و کیفیت پایین زندگی) تهدید سلامتی انسانها و شهرها منجر شده است. هدف از این پژوهش بررسی رابطه متقابل بین کاربری زمین و حمل و نقل پایدار شهری و بررسی تجارب موفق در این زمینه می باشد که با روش توصیفی-تحلیلی بررسی شده است .

Keywords:

کاربری زمین , حمل و نقل پایدار شهری , تجارب جهانی