بررسی رابطه شادکامی براساس منبع کنترل و خودکارآمدی در بیماران مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر ساوه

هدف از پژوهش حاضرپیش بینی شادکامی براساس منبع کنترل و خودکارآمدی در بیماران مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر ساوه بوده است. روش پژوهش، از نظر هدف کاربردی و از نوع روش توصیفی همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر، تمامی مراجعه کنندگان به مراکز مشاوره شهر ساوه می باشد که تعداد آنها 300نفر بود . نمونه حاضر شامل 100 نفر از بیماران مراجعه کننده به مراکز مشاوره حاضر در جامعه300 نفری بیماران مراجعه کننده به مراکز مشاوره می باشد که به روش تصادفی خوشه ای انتخاب شده اند. ابزار اندازه گیری شامل سه پرسشنامه شادکامی آکسفورد (2007) ،پرسشنامه منبع کنترل راتر( (1989 و پرسشنامه خودکارآمدی شرر و همکاران (1998) می باشد. بطور کلی نتایج نشان دادند که هر سه فرضیه پژوهش که در مورد پیش بینی شادکامی براساس منبع کنترل و خودکارآمدی بودند ، در سطح آماری p <0.05 مورد تایید قرار گرفتند و متغیر های منبع کنترل و خودکارآمدی از همبستگی معتبری برای تبیین شادکامی مراجعه کنندگان به مراکز مشاوره برخوردارند.

Keywords:

شادکامی , منابع کنترل درونی , منابع کنترل بیرونی , خودکارآمدی