خوانشی تازه از داستان رستم و سهراب از منظر نقد نو

نقد نو به ارتباط شکل و محتوا در اثر ادبی و بررسی صورت و ساختار اثر ادبی ازین منظر می پردازد و با طرح موضوع وحدت نظاممند، به دنبال کشف عوامل ایجاد کننده انسجام و هماهنگی در اثر ادبی است. این مقاله سعی برخوانشی تازه از داستان رستم و سهراب شاهنامه با این رویکرد دارد تا با نگاه موشکافانه به متن شعر فردوسی، فارغ از مسایل برون متنی و روانشناسانه و اسطوره ای و... قدرت هنری شاعر را در برقراری انسجام و هماهنگی درقسمتهای مختلف اثری بلند از نوع حماسه به تصویر بکشد. با توجه به رویکرد منتقدین نو، میتوان دربررسی ادبی داستان رستم و سهراب ازین منظر، ضمن تقسیم داستان به چند بخش، چند گام را در این زمینه برداشت؛ 1. خوانش و درک همه جانبه. 2. تجزیه و تحلیل متن. 3. نشان دادن رابطه جزء با کل. فردوسی موسیقی و وزن را متناسب و همسو با معنی به کار میگیرد و این در افزایش عنصر انسجام و پیوند میان ابیات داستان و افزودن بر جنبه هنری و ادبی تاثیر بسزایی دارد. در بررسی ابیات داستان متوجه میشویم که لحن در خدمت محتوا قرار دارد. همخوانی و هارمونی موجود در لحن و به کارگیری لحن متناسب با فضا را طی تحلیل بر اساس نقد نو میتوان در بخشهایمختلف داستان رستم و سهراب مشاهده کرد و در خوانش دقیق متن چندین نکته مهم و جلوهگر است. این موارد عبارتند از؛ انسجام، پیوند اجزاء در استخدام معنا و مفهوم اصلی، به کارگیری عناصر مختلف توسط شاعر در راستای ساخت فضای تراژدی.

Keywords:

نقد نو , انسجام , هماهنگی , خوانش دقیق , داستان رستم و سهراب.