مدح ومنقبت امام رضا (ع) در دیوان نظیری نیشابوری

شاعران فراوانی در گستره ادب فارسی، سعی کردهاند مناقب و فضایل خاندان عصمت و طهارت را در شعر خود بازتاب دهندو به ستایش پیامبر (ص) و امامان بلند مرتبه در شعر خود بپردازند .در حدود قرن ده هجری با آغاز حکومت صفویه ورسمی شدن مذهب تشیع در ایران ، منقبت سرایی به اوج خود رسید و شاعرانی چون بابافغانی، اهلی شیرازی، محتشم کاشانی و ...شعرهایی در مدح ومنقبت امامان بزرگوار شیعه سروده اند. یکی از این شاعران، نظیری نیشابوری است که عشق و ارادت خالصانه خود را به اهل بیت و خاندان عصمت و طهارت بخصوص امام رضا(ع) در قالب اشعار زیبایش به نمایش گذاشته است. در این مقاله سعی شده است پس از مطالعه دقیق دیوان نظیری نیشابوری، رویکرد او را نسبت به بزرگداشت هشتمین اختر تابناک آسمان امامت و ولایت، امام رضا (ع) که در نظر او نمونه واقعی انسان کامل در صفات انسانی است، مورد تحلیل و بررسی قرار گیرد.

Keywords:

مدح , منقبت , امام رضا (ع) , نظیری نیشابوری