بازی های رایانه ای؛ فرصت های بالقوه برای آموزش دانشجویان شهرسازی در دانشگاه ها

هدف از این پژوهش نشان دادن نیروی بالقوه آموزش با نرم افزارهای شبیه ساز شهری مانند SC4 که چاشنی سرگرمی (بازی های جدی SGs) و برگرفته از پژوهش رساله دکتری شهرسازی است می باشد. روش پژوهش شبه آزمایشی است. اطلاعات بدست آمده از طریق آزمون خلاقیت عابدی و پرسش نامه محقق ساخته (آزمون کمی) گردآوری شده است. جامعه آماری این پژوهش دانشجویان کارشناسی ارشد رشته های برنامه ریزی شهری و طراحی شهری، جامعه هدف سه دانشگاه دولتی ایران(تهران، اصفهان، یزد) و حجم نمونه تعداد 60 نفر شامل 30 نفر گروه آزمایشی و 30 نفر گروه گواه بوده است. در گروه آزمایشی از بازی رایانه ای سیم سیتی به مدت دو ترم یا به عبارتی یک سال تحصیلی در سال 197-1396 است و در گروه گواه از آموزش معمول کلاس در دو ترم کارگاه یک و دو استفاده شد. برای جمع آوری داده ها دو پرسشنامه باز و بسته و در راستای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری همبستگی پیرسون با استفاده از نرم افزار SPSS بکار گرفته شده است. داده ها با استفاده از روش کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند. نتایج آماری پژوهش نشان داد که استفاده از این بازی بر میزان خلاقیت دانشجویان تاثیر قابل ملاحظه ای نداشته ولی بر مهارت های یادگیری دروس کارگاهی رشته های فوق تاثیر مثبت داشته و نمره کلی را افزایش داده است. همچنین در خصوص مولفه های مهارت یادگیری در این درس یعنی تفکر سیستماتیک، مهارت حل مسئله و مهارت در برنامه ریزی ، استفاده از بازی سیم سیتی مهارت حل مسئله و مهارت در برنامه ریزی را افزایش داده ولی بر تفکر سیستماتیک تاثیری نداشته است. این نرم افزار با ارتباط دروس کارگاهی به لحاظ سودمندی و کاربردی بایستی مورد توجه و استفاده قرار گیرد. زیرا میزان علاقه مندی، یادگیری حقایق و اصول، و قدرت تجزیه تحلیل داده های شهری در دانشجویان بالا رفته است.

Keywords:

شبیه سازی شهری SC4 , آموزش شهرسازی , خلاقیت , بازی های جدی , مهارت های یادگیری