اثربخشی خلاقیت درمانی بر روی مهارت اجتماعی و رفتار چالشی کودکان مبتلا به اوتیسم

هدف پژوهش بررسی اثربخشی خلاقیت درمانی بر روی مهارت اجتماعی و رفتار چالشی کودکان مبتلا به اوتیسممی باشد. روش تحقیق این مطالعه از نوع نیمه تجربی و به شیوه پیش آزمون-پس آزمون می باشد. جامعه آماریتحقیق شامل تمامی کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم در شهر اردبیل به تعداد 75 کودک می باشد. نمونه آماریمشتمل بر 18 نفر (4 دختر و 5 پسر در هر گروه) از این کودکان می باشد که به روش تصادفی ساده در دو گروهآزمایش و کنترل گمارده شده اند. گروه آزمایش بر اساس آموزش خلاقیت درمانی معرض 10 جلسه آموزش قرارگرفته اند و گروه مداخله هیچ آموزشی دریافت نکرده است. پرسشنامه های استاندارد مهارت اجتماعی الیوت وگرشام و رفتارهای چالشی بودفیش و همکاران در مراحل پیش آزمون و پس آزمون برای هر دو گروه آزمایش وکنترل گردآوری شده و با روش تحلیل کوواریانس چند متغیری در نرم افزار spss20 مورد تحلیل قرار گرفته است.نتایج به دست آمده نشان داد که آموزش خلاقیت در افزایش مهارت های اجتماعی و کاهش رفتارهای چالشیکودکان مبتلا به اوتیسم تاثیر معناداری دارد (P> 0/05). بر اساس یافته های تحقیق پیشنهاد می گردد که خلاقیتدرمانی به عنوان یکی از شیوه های آموزش به کودکان مبتلا به اوتیسم استفاده گردد تا علاوه بر بهبود مهارت هایارتباطی و اجتماعی این افراد در کنترل رفتارهای چالشی این گروه موثر واقع شود.

Keywords:

خلاقیت درمانی , مهارت اجتماعی , رفتار چالشی , کودکان اوتیسم