قرن بیستم، قرن سرمایه انسانی

توجه به تغییرات چشمگیر در محیطهای سازمانی اجتماعی و تشدید عرصه رقابت در جهان امروزی سازمانها بیش از گذشته به دنبال جذب و از آن مهمتر حفظ و توسعه افراد برای انجام فرایندهای جاری و آتی خویش هستند. سازمانها به دنبال سرمایه جدیدی تحت عنوان سرمایه انسانی هستند. سرمایه انسانی عبارت است از موجودی شایستگی ها، دانش، ویژگیهای فردی و اجتماعی که در تواناییهای نیروی کار انعکاس مییابد و او را قادر میسازد تا ارزش اقتصادی ایجاد کند. سازمانها گرچه به طور قانونی مالک سرمایه انسانی کارکنان خود نیستند اما میتوانند از مزایا و منافع حاصل از آن در تحقق اهداف سازمان و نیز در ایجاد فرهنگ مشترک استفاده کنند. برخی از پژوهشگران مانند کلودیو گولدین قرن بیستم را قرن سرمایه انسانی نامیده اند. در همین دوران، گسترش مقطع آموزشی متوسطه و افزایش فارغ التحصیلان دبیرستانی، راه را برای ایجاد نظام دانشگاهی گسترده و آموزش عالی باز کرد. تکنولوژیها، تکنیک ها و فرآیندهای جدید تولیدی به نیروی کار ماهرتر و متخصصتر از سطوح آموزشی اول و دوم (ابتدایی و متوسطه) نیاز داشت، لذا گسترش سطح سوم آموزش رسمی (دانشگاه) اجتناب ناپذیر مینمود. در این مقاله به مفاهیم، تعاربف، تاریخچه، اهمیت، طبقه بندی، ابعاد و رویکردهای سنجش سرمایه انسانی پرداخته خواهد شد.

Keywords:

سرمایه انسانی , سرمایه فکری , تسهیم دانش و توانمندیهای نیروی انسانی