تعیین میزان پیشروی آب شور به سمت خشکی در مناطق ساحلی دریای خزر

در این تحقیق حد تداخل آب شور و شیرین در مقاطع مطالعاتی نور، محمودآباد و فریدونکنار بررسی شد،. در این مقاطع مطالعاتی خط ساحلی به طول 4000 متر انتخاب شد و در امتداد این خط ساحلی 3 مقطع مطالعاتی عمود بر خط ساحلی تعیین گردید. فاصله بین این مقاطع مطالعاتی در فاصله 500 متری خط ساحلی 50 متر و سپس 100، 200، 300، 400 و 500 متر می باشند. برای تعیین حد تداخل آب شور و شیرین از رابطه وروریچ، ژئوفیزیک، دستگاه الکترومغناطیسی و اطلاعات مشاهداتی استفاده شد. برای اجرای رابطه وروریچ پارامترهای لازم برای مقاطع مطالعاتی تهیه شداند و عمق آب شیرین و آب شور با استفاده از این رابطه تعیین شد. همچنین مطالعات ژئوفیزیک نیز با استفاده از اطلاعات شرکت آب منطقه ای مازندران و چاه‎های اکتشافی موجود بررسی شد. نتایج نشان داد که دستگاه الکترومغناطیسی نسبت به سایر روش های مطالعاتی از دقت بالایی برخوردار می باشد و با استفاده از این دستگاه می‎توان با اطمینان بالایی حد تداخل آب شور و شیرین را تعیین کرد.

Keywords:

حدتداخل , آب شور , آب زیرزمینی , دستگاه الکترومغناطیسی , مازندران