بررسی تطبیقی رئالیسم جادویی صدسال تنهایی گابریل گارسیا مارکز و طوبی و معنای شب از شهرنوش پارسی پور

رئالیسم جادویی، سبکی است که از طریق آمیزش واقعیت و خیال و خلق شخصیتهای فراواقعی صادر می شود. نوی سندگان این سبک با به کارگیری شگردهای خاص روایی و مضامین اساطیری و تاریخی و نیز عناصر جاری در فرهنگ جوامع شان، آثاری با مختصات مخصوص به خود خلق میکنند. در ایران نیز با توجه به پیشینه وجود افسانه ها و باورهای بومی، رئالیسم جادویی مورد توجه نویسندگان واقع شده ا ست. ورود ا ستعمار انگلیس به منطقهی جنوب و وجود باورهای بومی در جنوب باعث شد رئالی سم جادویی در این منطقه بسیار بیشتر از مناطق دیگر مورد ا ستقبال واقع شود که خانم شهرنوش پارسیپور از نامداران این سبک هستند. اگرچه دو رمان صد سال تنهایی و طوبی و معنای شب زاییده دو فرهنگ و اندیشه متفاوت اند، اما به لحاظ محتوا شباهت سبکی و محتوایی دارند. وجود یک زمینه تاریخی مشابه، همراه با معرفی قهرمانان تاریخی - ملی این دوره ها در هر دو کتاب مشترک است. از دیدگاه محتوا، هر دواثر، بیانگر آشفتگیها و گره های روحی نسلی است که مدرنیته، ایمان و اعتقاد آنان را به چالشی جدی کشانده است. هر دو نویسنده از سبک رئالیسم جادویی برای بازنمایی فرهنگ و جامعه خود استفاده میکنند. محتوای هر دو رمان بازخوانی رقابت سنت و مدرنیته، تنهایی، تضاد و همراهی واقعیت تلخ و پوچ گرایی است که به مسخ افراد جامعه میانجامد. فضای وهمآلود و اغراقآمیز و متعفن هر دو رمان که از جنبه های بارز رئالیسم جادویی به شمار می آید توانسته ا ست ذهن خواننده و مخاطب دا ستانها را با شرایط اجتماع که دو نویسنده در آن زندگی کرده اند آشنا سازد.

Keywords:

ادبیات تطبیقی , رئالیسم جادویی , صدسال تنهایی , طوبی و معنای شب