تمثیل داستانی در غزلیات شمس تبریزی

تمثیل از جمله آرایهای ادبی است که همواره مورد توجه محق6قین قرار گرفته است. این آرایه موجب تقویت کلام و قدرت گوینده و فهم بیشتر مطلب میگردد. مولانا از جمله شعرای بزرگ عر صه ادبیات فار سی ا ست که از این صنعت ا ستفاده فراوان کرده است و تمثیل داستانی جایگاه مهمی را در تبیین موضوع در آثار او دارد. در این پژوهش به برر سی تمثیلهای دا ستانی در غزلیات شمس پرداخته شده ا ست و این تمثیلها از منظر انواع، اهداف ، ماهیت و کاربرد آنها مورد بررسی قرار گرفتهاند. نتایج حاصل از پژوهش گویای آن است که مولانا در غزلیات شمس در عین رمز آلود بودن برخی غزلها، به وفور از تمثیل دا ستانی ا ستفاده کرده ا ست. او از انواع تمثیل از جمله تمثیل قرآنی، تمث یل گفتگو، تمث یل های رمزی، تمث یل پ یامبران، تمث یل عام یا نه، تمث یل حیوانات، تمثیل حقیقی، تمثیل انتزاعی و ... بهره برده که در این میان تمثیل قرآنی و حیوانات بی شترین کاربرد را دا شته ا ست. اکثر این تمثیلات یا نکته ای اخلاقی را در دل خود دارند و یا سخن از یک نوع مکاشفه عرفانی به میان می آورند.

Keywords:

عرفان , تمثیل , انواع تمثیل , مولانا , غزلیات شمس.