بررسی شیوه های بلاغی (علم معانی) درنثر خطابی صوفیه (کشف المحجوب)

ازمیان سه دانش زیبا شناسی سخن،معانی راباید سهم خطابه دانست؛چراکه تنها درخطابه است که همسازی سخن با حالت های گونه گون به درستی صورت می بندد.درادب پارسی نثرخطابی یگانه یادگارمکتوبی است که بسیاری از دقایق هنرخطیبان وواعظان برجسته قرون اولیه اسلامی رادرآن می توان مشاهده کرد.کشف المحجوب هجویری بی شک ازمشهورترین وبهترین نمونه های نثرخطابی صوفیانه است.هجویری درجای جای این اثر با استفاده ازشگردهای دیریاب علم معانی مخاطبان فرضی خود را در حال های مختلف قرارداده،هنرمندانه به القای مفاهیم عرفانی خود می پردازد.. در این پژوهش، نگارندگان با هدف شناخت شیوه های بلاغی نثر خطابی کشف المحجوب هجویری، به شیوه کیفی به توصیف و تحلیل ساختار متن پرداخته است. برآیند حاصل از یافته ها نشان می دهد که نویسنده درکناراستفاده از ابزارهای بلاغی دانش معانی چون ایجاز، اطناب، حصر و قصر، وصل و فصل و.... به شگردهای دیگری ازنثر خطابی ازجمله شروع حکایات با فعل مجهول ،استفاده از تمثیل و حکایت و... رسیده است.

Keywords:

نثر خطابی صوفیه , کشف المحجوب , بلاغت , علم معانی