بهبود کارایی در شبکه های خودسازمانده اینترنت اشیاء

با ظهور دوران جدیدی در ارتباطات ، اینترنت اشیاء(IoT) به عنوان یک بحث مهم در ارتباطات ظاهر شد. اما بهره وری انرژی و به حداقل رساندن تعاملات انسانی باید به طور همزمان در چارچوب IoT برای اجرای موثرتر مورد استفاده قرار گیرد. با داشتن این انگیزه ما از ساختار خودسازماندهی اشیاء (SoT) استفاده می کنیم که برای به حداقل رساندن مصرف انرژی کل اشیاء زمانی که ثبات کل منطقه ی پوشش را حفظ می کنند، مورد استفاده قرار می گیرد. با وجود مزایای بسیاری که شبکه های خودسازمانده دارند اما با چالش هایی نیز روبرو هستند. از جمله چالش بهبود انرژی مصرفی،که برای حل آن، با اعمال زمانبندی خواب سنسورها بر اساس معماری هدف (ناوروپ کور و ساندیپ کی سود ،2015) با استفاده از الگوریتم بهینه ساز برای خوشه بندی شاهد افزایش 10 درصدی طول عمر شبکه بوده ایم. بنابراین می توان گفت که بهینه سازی های انجام شده توانسته تا آخرین لحظه میزان بیشتری از نودها را فعال نگه داشته و انرژیشان را حفظ کند که این امر خود موجب کاهش انرژی مصرفی و در نتیجه افزایش طول عمر شبکه شده است.

Keywords:

شبکه های خود سازمانده , انرژی مصرفی , معماری هدف , ساعت خواب سنسورها , اینترنت اشیاء