تاثیر تمرینات مقاومتی با و بدون تحریکات پالسی بر قدرت عضلانی و تعادل بیماران هموفیلی شدید A

کمبود فاکتورهای انعقادی و تاخیر در زمان انعقاد خون در پی یک خونریزی، از جمله مشکلات اساسی بیماران هموفیلی محسوب می شود. هدف از پژوهش حاضر که از نوع کارآزمایی بالینی می باشد، بررسی تاثیر تمرینات مقاومتی با و بدون تحریکات الکترومغناطیسی پالسی بر قدرت عضلانی و تعادل بیماران هموفیلی شدید تیپ A می باشد. بدین منظور 39 بیمار هموفیلی شدید A استئوپروتیک 10 تا 36سال به عنوان نمونه انتخاب شده و به صورت تصادفی در سه گروه تمرین مقاومتی، تمرین مقاومتی توام با میدان الکترومغناطیسی پالسی (مگنت) و کنترل تقسیم شده و طی مدت شش هفته تحت تاثیر این تحریکات قرار گرفتند. به منظور جمع آوری اطلاعات طی شش هفته از پرسشنامه پزشکی استفاده شده و به منظور تحلیل نتایج از روش تحلیل میانگین وکوواریانس استفاده شده است. نتایج تحلیل پرسشنامه پزشکی حاکی از آن است که رابطه معناداری میان درجه استقامت دو گروه آزمایشی تمرین هایمقاومتی با و بدون تحریکات الکترومغناطیس پالسی و گروه کنترل وجود داشت. همچنین میزان تفاوت فاحش بین میانگین های گروه کنترل و گروه آزمایش نشان دهنده اثرگذاری تمرین های مقاومتی با و بدون تحریکات الکترومغناطیس پالسی در برابر گروه کنترل بر قدرت عضلانی و تعادل بیماران هموفیلی شدید A است. انجام شش هفته تمرینات مقاومتی با و بدون تحریکات الکترومغناطیس پالسی گروه هدف باعث بهبود بسیار واضح پارامترهای تعادل در آزمون های تعادلی TSS و TUG ، NTS ، FR ،OLS شده است. از طرفی در بسیاری از بیماران هموفیلی که دوزهای پروفیلاکسی نیز دریافت نمی کنند، انجام چنین تمرینات مقاومتی همراه با خطر خونریزی می باشد و با در نظر گرفتن نتیجه حاصل از این مطالعه، استفاده از تجهیزات مغناطیسی پالسی با پارامتر مناسب می تواند همراه با کم کردن تکرار تمرینات مقاومتی و سبک کردن برنامه تمرینی در افزایش تعادل بیماران کمک کننده باشد.

Keywords:

تحریکات الکترومغناطیسی پالسی , تمرینات مقاومتی , هموفیلی نوع A