مستند نگاری و بررسی کهن الگوهای نقوش رنگی پناهگاه صخره ای لاشکورگوییه در میمند کرمان در سال 1396

در یک کیلومتری شمال روستای تاریخی میمند در شهربابک از توابع استان کرمان پناهگاهی صخره ای وجود دارد که به نام اشکفت لاشکورگوییه مشهور است. در این پناهگاه بسیار بزرگ با ارتفاع حدود 20 متر با بیش از صد نقش رنگی به رنگ های سیاه، قرمز و نارنجی به دست آمده و به دلیل آن که با رنگ های گوناگون و نقش های چند دست رسم شده است، نشان دهنده توال زمانی در کشیدن نقوش این محوطه دارد. نقوش این محوطه از لحاظ تنوع شباهت زیادی به نقوش رنگی باش محله در خراسان شمالی، لنگر گوران و پیر گوران در استان سیستان و بلوچستان و تا حدودی شبیه نقوش صخره ای آق داش در استان زنجان باش محله در خراسان شمالی، تنگه تداوان، آبدزو، پیر بره و نقوش نور آباد در استان فارس دارند. در این مقاله سعی شده است تا مستندنگاری کاملی از کهن الگوهای نقوش اشکفت لاشکورگوییه صورت گیرد و به وسیله تحقیق میدانی و داده های نظری به بررسی و تحلیل شباهت های این نقوش با نقوش محوطه های دیگر فلات ایرانی و شباهت جهانی پرداخته شود تا سعی بر شناسایی کهن الگوهای پر کاربرد شود که برخی از شباهت های این نقوش بی آنکه ارتباط مکانی و زمانی داشته باشند ممکن ها در چندین جا به یک شکل رسم شود، پرداخته شده است.

Keywords:

هنر صخره ای , رنگین نگاره , میمند , کهن الگوها , مستند نگاری