بررسی پیش نویس قانون جامع آب

از آنجا که اقتدار و پیشرفت یک کشور در راستای توسعه ی پایدار در گرو حفاظت و صیانت از منابع آبی به عنوان عنصر حیاتی بشری لازم و ضروری است در این راستا لزوم داشتن قوانین دقیق و اصولی، متناسب با شرایط حاکم، جهت حفاظت از منابع آبی هر کشوری حیاتی می باشد. به این منظور، پژوهش حاضر با بررسی اسناد و مطالب مرتبط و جمع بندی نظرات مختلف، نسبت به بررسی پیش نویس لایحه ی 109 ماده ای قانون جامع آب اقدام نموده است. نتایج حاکی از آن است که نتیجه ی تصویب نهایی این لایحه به شکل فعلی، خصوصی شدن مالکیت منابع آبی کشور از کانال وزارت نیرو و نگاه سرمایه ای به آب ، نادیده گرفته شدن محیط زیست و منابع طبیعی به طور کامل ، انقراض سریع تنوع زیستی ، و انتقال آزادانه ی آب ولو مازاد آن به مناطق نیازمند آن هم مشروط به اجرای کامل مدیریت تقاضا در حوضه های دریافت کننده خواهد بود. امید است برنامه ریزان و مدیران، به ویژه حقوق دانان حامی منابع طبیعی و محیط زیست، در راستای حفظ و حراست از منابع آبی کشور، قوانین فعلی حوزه ی آب را با همکاری کارشناسان مربوطه به طور عمیق و گسترده مورد نقد، اصلاح و بازبینی قرار دهند و نسبت به نواقص و خطرات یاد شده در این مقاله، عنایت ویژه ای داشته باشند و با استدلال های حقوقی و فنی، زمینه ساز تصویب یک قانون جامع و واقعی در حوزه ی آب را فراهم سازند.

Keywords:

آب , ایران , بهره برداری , نظام حقوقی , قوانین , لایحه , نقد