مقاومت آنتی بیوتیکی استافیلوکوکوس اورئوس های جدا شده از مواد غذایی نسبت به اریترومایسین

تا کنون 65 ژن یافت شده است که مکانیسم های متفاوت مقاومت به ماکرولیدها را سبب می شوند (شامل تغییر در محل هدف توسط متیلاسیون rRNA و یا خروج ماکرولیدها و یا غیر فعال کردن آنزیمی ماکرولیدها) که هم در میکروارگانیسم های گرم منفی و هم در گرم مثبت ها یافت می شود. در میان این ژن ها ermA و ermC و msrA به تنهایی و یا در ترکیب با هم در استافیلوکوکوس بیشتر از سایر ژن ها شناسایی شده است. شناخته شده ترین مکانیسم مقاومت به اریترومایسین که بیشترین فرکانس را هم دارد، کاهش تمایل آنتی بیوتیک برای اتصال به ریبوزوم ها به دلیل تغییر در محل اتصال ریبوزوم می باشد. تولید متیلاز ریبوزومی که توسط ژن های erm کد می شود در این تغییر نقش دارد. در استافیلوکوکوس اورئوس در صورتی که MIC اریترومایسین بزرگتر و مساوی 8 میکروگرم در میلی لیتر باشد، سویه مقاوم است. اگر MIC یک تا 4 میکروگرم در میلی لیتر باشد سویه حد واسط است و اگر MIC کمتر و مساوی 0/5 میکروگرم در میلی لیتر باشد، حساس می باشد. فرکانس کمتری از استافیلوکوکوس های مقاوم به اریترومایسین در محصولات نهایی مورد انتظار است که از شیر پاستوریزه تولید شده اند در حالیکه تعداد جدایه های مقاوم به اریترومایسین از سطوح تجهیزات کارخانه لبنیات بیشتر بود.

Keywords:

استافیلوکوکوس اورئوس , مقاومت آنتی بیوتیکی , اریترومایسین