القای مقاومت در گیاه باقلا توسط شته ی سبز نخود و شته ی سیاه باقلا

گیاهان دارای مکانیزم های دفاعی گوناگونی در برابر گیاهخواران هستند که برخی از آنها پس از حمله گیاهخواران القا میشوند. این دفاع القا شده دارای مزایایی برای گیاهان از طریق کاهش کارایی یا ترجیح میزبانی گیاهخوارانی که بعدا به گیاه حمله می کنند، می باشد. در این پژوهش، اثر القای مقاومت توسط دو گونه شته آفت گیاه باقلا (Acyrthosiphon pisum و Aphis fabae) روی رشد جمعیت و تولید مثل افراد شته هم گونه که بعدا گیاه را آلوده می کنند بررسی شد. آزمایشها در شرایط گلخانه با دو تیمار گیاهان القا شده توسط هر یک از گونه شته ها و گیاهان شاهد که بدون آلودگی قبلی بودند انجام شدند. پس از دوره القا و پس از گذشت 72 ساعت تعداد 10 عدد شته بالغ بیبال روی هر گیاه قرار داده شد تا به مدت 14 روز زاد و ولد کنند. در پایان آزمایشها دو فاکتور تعداد کل شته روی هر گیاه و درصد افراد بالدار تولید شده محاسبه شدند. در هر دو آزمایش تعداد شته ها روی گیاهان القا شده (تیمار) بطور معنی داری کمتر از شاهد بود. درصد افراد بالدار تولید شده که شاخصی برای کیفیت گیاه میزبان می باشد بین تیمار و شاهد در هر دو آزمایش اختلاف معنی داری نداشت. این نتایج بیانگر آن است که عوامل القاگر (هر دو گونه شته) توانسته اند با تاثیر روی فیزیولوژی گیاهان میزبان سبب القای مقاومت در شیره گیاه شده و در نتیجه میانگین تعداد کل شته روی گیاهان به طور معنیداری کمتر از تعداد کل شته روی گیاهان شاهد که از قبل آلوده نبودند باشد.

Keywords:

مقاومت القایی , شته , افراد بالدار , آلودگی پیشین , باقلا.