ارزیابی تاثیر تسطیح اراضی مرتعی و تبدیل به دیمزار بر شاخص های کیفیت خاک در حوزه آبخیز رزین کرمانشاه

زوال کیفیت خاک به دلیل بروز اشکال مختلف تخریب خاک ناشی از عوامل انسانی در استان کرمانشاه، اصلیترین عامل تهدید کارکردهای منابع خاک در تولید و اکوسیستم منطقه است. تغییر کاربری اراضی، بویژه اگر همراه با دستکاری مکانیکی خاک نیز باشد، موجب ناپایداری باروری خاک و تخریب آن خواهد شد. تحقیق حاضر بمنظور ارزیابی تاثیر تغییر کاربری مرتع به دیمزار از طریق تراس بندی و تسطیح اراضی و کشت دیم بر شاخص های کیفیت شیمیائی و فیزیکی خاک در حوزه رزین استان کرمانشاه انجام شد. شاخص های بیوفیزیکی کیفیت خاک و وضعیت تخریب با امتیازدهی به شاخص های کیفیت و تخریب خاک تعیین شد. نمونه برداری از خاک با تشریح پروفیل و نمونه گیری از افق های مختلف انجام شد. شاخص هایی نظیر فرسایش، ساختمان خاک، نفوذپذیری، وجود و پراکنش بیوتا در خاک، پراکنش آهک، سخت لایه، بافت، اسیدیته، شوری، وزن مخصوص ظاهری، درصدآهک، درصد اشباع و غلظت عناصر میکرو و ماکرو،توزیع فیزیکی اندازه و پایداری خاکدانه ها و ذخیره کربن آلی اندازه گیری شد. نتایج نشان داد اعمال عملیات تسطیح اراضی اگرچه موفق به مهار 4/38 تن فرسایش سطحی در هکتار شده بود، ولی کلیه شاخص های بیوفیزیکی کیفیت خاک از جمله نفوذپذیری و پایداری خاکدانه تنزل یافته بود..

ارزیابی تاثیر تسطیح اراضی مرتعی و تبدیل به دیمزار بر شاخص های کیفیت خاک در حوزه آبخیز رزین کرمانشاه Keywords:

باروری خاک , تخریب خاک , عملیات مکانیکی , کربن آلی خاک , ساختمان خاک