فناوری بایوفلاک، شیوه ای موثر در کاهش پساب مزارع پرورش و حفظ اکوسیستم های حساس

بایوفلاک ذره ای کوچک از مواد (خوراک خام، مدفوع، دتریت و دیگر ذرات) و موجودات چسبیده (باکتری، پروتوزو، نماتدها فیتوپلانکتون و قارچ ها) به آن می باشد و با هوادهی شدید آب در استخر یا تانک نگهداری می شود . اندازه آن حدود 0/1 تا 3 میلی متر است. اجزای آن توسط ترشحات باکتریایی به هم می چسبند. توده های بایوفلاک بسیار متخلخل هستند و آب می تواند از میان آنها عبور کند. تجمع این توده به صورت بایوفلاک، سرعت ته نشینی را کاهش می دهد و به همین دلیل فرصت به دست آوردن مواد غذایی را از ستون آب افزایش می دهد. با استفاده از این تکنیک می توان، در میزان هزینه هایی غذای صرفه جویی کرد، با وجود محرک های ایمنی در بایوفلاک آبزیان را در مقابل بیماری ها مقاوم تر نمود، تعویض آب را در مزارع پرورش کاهش داد، از میزان پساب کاست و به حفظ محیط زیست و اکوسیستم های حساس کمک کرد.