بررسی اثرات احداث جاده عسلویه به بساتین در منطقه حفاظت شده نایبند بر خدمات اکوسیستمی خور بساتین با استفاده از تصاویر سنجش از دوری

منطقه حفاظت شده نایبند با داشتن پوشش گیاهی مناسب و حیات وحش متنوع یکی از مناطق منحصر به فرد سواحل شمالی خلیج فارس به حساب می آید. این منطقه با وجود اینکه در سال 1357 در فهرست مناطق حفاظت شده ایران قرار گرفت، دستخوش تغییراتی شده است که جاده عسلویه به بساتین از مهم ترین آنها می باشد. احداث این جاده موجبتغییراتی در خور بساتین و میزان خدمات اکوسیستمی حاصل از مهم ترین دارایی موجود در این خور یعنی جنگل های مانگرو (حرا) شده است. در این تحقیق تصاویر سنجش از دوری لندست 5-، 7 و 8 در سال های 1364، 1377، 1382، 1393 و1397 برای پایش کمی و کیفی جنگل های مانگرو این خور مورد استفاده قرار گرفت. در ارزیابی کمی، وسعت این جنگل ها با روش طبقه بندی نظارت شده ماشین های بردار پشتیبان SVM محاسبه شد. نتایج نشان دهنده آن است که وسعت جنگل های مانگرو خور بساتین طی 33 سال گذشته، از سال 1364 تا سال 1397 به میزان 36/18 هکتار کاهش یافته است. در ارزیابی کمی از شاخصل تفاضل نرمال شده پوشش گیاهی NDVI استفاده شد. نتایج نشان می دهد که خور بساتین طی این سال ها وضعیت مناسبی نداشته است و میانگین NDVI این خور از سال 1377 تا سال 1393 از 0/397 به 0/342 کاهش یافتهاست ودر سال 2018 به 0/356 افزایش یافته است. در ارزش گذاری اقتصادی خدمات اکوسیستم جنگل های مانگرو این خور از یک مقیاس جهانی استفاده شد و با توجه به خدماتی که این جنگل ها ارائه می دهند ارزش اقتصادی آنها تعیین شد. بر اساس نتایج بدست آمده ارزش اقتصادی تقریبی جنگل های مانگرو خور بساتین در سال های مورد مطالعه به ترتیب برابر با 1/91، 0/82، 1/56، 0/71 میلیون دلار برای هر سال برآورد شده است که در طول دوره مورد مطالعه 1/19 میلیون دلار کاهش یافته ست.

Keywords:

خدمات اکوسیستم , سنجش از دور , لندست , منطقه حفاظت شده نایبند , خور بساتین