حقوق ذبح حیوانات از منظر دین اسلام، مقایسه آن با ذبح غربی و تاثیر آن بر خلق و خوی مصرف کنندگان

Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 773

This Paper With 5 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

QSBHF02_029

تاریخ نمایه سازی: 17 مرداد 1398

Abstract:

بیان مساله: ذبح اسلامی بر پایه قطع اوداج اربعه، و توسط چاقوی تیز (برای کاهش زمان خونریزی، کاهش سریع و ناگهانی فشار خون و ایجاد حالت غش مغزی) استوار است تا حیوان هیچگونه دردی را احساس نکند. این در حالی است که ابداع کنندگان روش غربی معتقدند که کشتن حیوانات بر اساس بیهوشی باعث کاهش درد حیوانات (حتی بهتر از روش اسلامی) می شود. با توجه به اینکه شواهد کافی وجود دارد که حداقل برخی حیوانات دارای احساسات کامل می باشند؛ سوال مهم این است که کدامیک از روش های ذبح اسلامی و یا غیر اسلامی در کاهش درد حیوانات موثرتر بوده و کمترین عوارض را برای مصرف کننده گوشت این حیوانات خواهد داشت. هدف پژوهش: هدف این بررسی این است که کدامیک از این دو روش ذبح حیوانات، تاثیر منفی کمتری بر خلق و خوی افراد مصرف کننده گوشت این حیوانات دارد. روش و چگونگی انجام پژوهش: بررسی اسناد و مدارک از دو بعد دینی و مرور سیستماتیک علمی انجام شده است تا به سوال مطرح شده پاسخ داده شود. یافته ها و نتیجه گیری: بررسی نوار مغز ( EEG ) و قلب ( ECG ) نشان داد که حیوانات در روش ذبح با بیهوشی، درد شدیدی را حس می کنند و قلب حیوانات بیهوش شده (در مقایسه با روش ذبح اسلامی) دیگر ضربان نداشته و خون بیشتری در درون گوشت باقی می ماند. بنابراین آزردن حیوان حین ذبح موجب افزایش سطح هورمون های استرس شده و چون این هورمون ها غالبا بواسطه خون حمل می شوند؛ افزایش میزان خون در بافت موجب تغییر خلق و خوی فرد مصرف کننده گوشتشان خواهد شد. همچنین مطالعات سال های 2012 - 2014 نشان داده است که خون و گوشت (بدلیل افزایش سطح آراشیدونیک اسید) در تغییر خلق و خوی انسان بسیار موثر است و این در حالی است که همزمان سطح اسیدهای چرب امگا 3 را نیز بالا می برند. به عنوان یک نتیجه، روش ذبح اسلامی با مکانیسم های عصبی قلبی موجب کاهش درد و استرس و سلامت بالاتر گوشت خواهد شد و کمتر موجب تخریب خلق و خوی مصرف کننده می شود.

Authors

سیدمرتضی جوادی راد

استادیار گروه زیست شناسی دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران