نقش خانواده در ضرورت اهتمام به تربیت انسان به ویژه در دوران جنینی از نظرگاه قرآن و روانشناسی

خانواده رکن اساسی جامعه ی انسانی است. از نگاه ادیان به خصوص اسلام، کارکردهای متعالی تری از خانواده انتظار می رود. یکی از مهمترین عوامل توسعه، توسعه ی نیروی انسانی است. گرچه معیار نیروی انسانی در توسعه، عموما با ارزیابی بازدهی و کارایی آن است، اما در یک تحلیل عمیق، کارآیی انسان نیز از خانواده تامین می شود. نقش خانواده در ضرورت اهتمام به تربیت انسان به ویژه در دوران جنینی از بنیادی ترین مسائل تربیتی شمرده می شود و سنگ زیرین تربیت های بعدی است. بررسیهای علمی در قرون اخیر نشان داد که دوران جنینی نسبت به سایر دوره های زندگی نقش بنیادی دارد. قرآن کریم نیز با بیانی بسیار شیوا و با روشی معجزه آسا از نظر ایجاد و دلالت شکل بندی جنین را مورد بررسی قرار داده است وتمام مراحل آفرینش و رشد و تکامل جنین را دقیق بیان نموده است که با رهاوردهای علمی و دانش روز بشر در جنین شناسی و روانشناسی سازگار است. با توجه به اهمیت مساله فوق در این مقاله سعی بر آن است، با واکاوی آیات در زمینه مرحله نخست رشد و تکامل یعنی دوران جنینی، تربیت صحیح و مورد نیاز در این دوران بررسی و راهکارهایی جهت اتخاذ تدابیر تربیتی مناسب برای خانواده ها در جامعه اسلامی ایرانی ارائه گردد. روش مورد استفاده در این تحقیق، توصیفی تحلیلی میباشد و گستره مطالعاتی این تحقیق شامل کلیه مدارک و اسناد پژوهشی موجود و در دسترس (اعم از کتب، مقالات، پایان نامه ها، و ...) در زمینه موضوع تحقیق است. اطلاعات مورد نیاز به شیوه کتابخانه ای و به شکل فیش برداری گردآوری شده است.

Keywords:

دوران جنینی , کودک , تربیت , قرآن و روایات , روانشناسی.